Ada de Vette

About Ada de Vette

Posts by Ada de Vette:

De stilte spreekt

coaching, depressie, emoties, perfectionisme, persoonlijke ontwikkeling, somberheid

De invloed van het verleden van je ouders; ook als je het niet kent

Deze blog is de tweede in een reeks over de invloed van het verleden van je ouders. Ook als je dat verleden niet kent. Over hoe we soms iets meedragen uit een verhaal dat nooit hardop is verteld.

Heb je er ooit bij stilgestaan hoe het verleden van je ouders jou onbewust beïnvloedt? Misschien herken je dit; Ze zeiden er nooit iets over. Maar jij voelde het wel. Er was altijd een bepaalde spanning. Nieuwsgierigheid werd nooit bevredigd. Er was vooral zwijgen. En bij jou een onbestemd gevoel dat er meer was dan gezegd werd.

Dat is hoe het vaak gaat in families met een beladen geschiedenis. Er wordt gezwegen. Over wat er was gebeurd in het verleden, in de oorlog, in het land van herkomst als er sprake was van migratie. Over gewelddadigheid in het gezin, armoede, onbedoelde zwangerschappen. Er is schaamte; en zwijgen. En deze schaamte en het zwijgen kan ook generaties teruggaan. Jouw ouders hebben het weer overgenomen van hun ouders, en die van hun ouders.

Als kind voel je dat er meer is. Want als ouders zwijgen, gaan kinderen voelen. En dit nemen ze mee in de rest van hun leven. Het wordt als het ware een levensstijl.

Wat ouders niet zeiden, werd ook een verhaal

In het boek ‘Het is niet met jou begonnen’ schrijft Mark Wolynn over hoe trauma’s en onverwerkte pijn niet alleen worden overgedragen met woorden, maar vooral door wat niet gezegd wordt. Door het zwijgen, door angsten en door gedragspatronen.

Als iets in een vorige generatie niet is aangekeken of gedeeld, vinden kinderen vaak een manier om het tóch te dragen. Niet omdat ze dat bewust kiezen, maar omdat het familiesysteem zoekt naar balans. Het kind voelt dit aan en leert zonder woorden:

dat je stil moet zijn
dat je niet lastig mag zijn
dat je je emoties moet inslikken
dat het beter is om voor de ander te zorgen dan voor jezelf

Dit kan weer een bron zijn van depressie, angst of chronische pijn. En dit is niet van jou, maar dit heb je meegekregen vanuit je familiegeschiedenis en jij ‘voert uit’ wat niet opgelost is in het verleden.

Herken je deze patronen? De onbewuste impact van ouderlijk zwijgen

In mijn praktijk kom ik vaak mensen tegen die bepaalde gedragspatronen hebben aangenomen, die niet van hen zijn. En pas als ze erbij stilstaan merken ze op dat,

ze altijd alert zijn op wat de ander nodig heeft;
ze bang zijn om ‘te veel’ te zijn;
ze moeite hebben om grenzen te stellen;
en vaak is er ook die vage vermoeidheid of onrust die niet in verhouding staat tot hun leven nu

“Ik wist altijd precies hoe de sfeer in huis was.”

“Ik voelde me verantwoordelijk, voor alles en iedereen, maar wist niet waarom.”

“Ik paste me aan zonder dat iemand dat vroeg.”

Zomaar wat uitspraken die ik hoor in mijn praktijk.

Je hoeft het niet te begrijpen om het te voelen

Wat Wolynn in zijn boek benadrukt, en wat ik ook vaak tegenkom, is dat je niet alles hoeft te analyseren en begrijpen om te erkennen dat het er wel is. Je hoeft niet het hele verhaal van je (voor)ouders te kennen. Het gaat erom wat jij nu voelt. En het gegeven dat dat mogelijk terug te leiden is tot het verleden van een van je ouders, dat is eigenlijk al genoeg.

En nu? Kies voor jouw eigen pad

Misschien voel jij ook wel dat er iets is dat je al lang meedraagt, wat eigenlijk niet van jou is. Dat besef kan jouw last lichter maken, omdat je dat wat niet van jou is liefdevol kan neerleggen, om je eigen pad te gaan bewandelen.

Je kunt elke dag opnieuw kiezen, door bewustzijn van wat is geweest, en door zachter te worden

Je kunt het verhaal waarin je bent opgegroeid niet herschrijven. Maar je kunt wel kiezen een andere verhouding aan te gaan met wat je hebt meegekregen. Niet door ertegen te vechten, maar door er met aandacht naar te kijken. En door toe te staan te voelen wat er in je leeft, los van wat je hebt overgenomen. Zo kan je beetje bij beetje je eigen stem weer gaan horen. En keuzes gaan maken die echt bij je passen. Niet gemakkelijk misschien. Maar wie zegt dat het leven gemakkelijk moet zijn? En als je het aandurft kan er meer ruimte ontstaan voor wie jij ten diepste bent, vrij van de geschiedenis die je met je meedraagt.

In de volgende blog:
Over hoe kinderen feilloos aanvoelen wat niet gezegd wordt; en hoe we daar als volwassenen nog steeds naar leven.

Wil je hiermee verder?

“Het is niet met mij begonnen, maar ik mag nu wel kiezen hoe ik ermee verder ga.”

Misschien raakt dit thema iets in jou. Een gevoel dat je al langer meedraagt, maar waar je nog geen woorden aan kon geven. Of misschien herken je het: het zorgen voor anderen, het zwijgen, het niet precies weten waar het vandaan komt.

Dan ben je welkom.

Een coachtraject bij mij is een plek om ruimte te maken voor jouw verhaal.
Niet om het verleden op te lossen, maar om te onderzoeken wat het nog met je doet – in hoe je leeft, voelt, zorgt, of je plek inneemt. We starten met een vrijblijvend kennismakingsgesprek (online of wandelend), waarin we samen verkennen wat jij nodig hebt.
Plan een kennismakingsgesprek

Zelf ontdekken hoe jouw verleden je nu nog beïnvloedt?
Dan is het online programma ‘GROEI : ven verlies naar veerkracht’ misschien iets voor jou. Hierin ontdek je hoe jong verlies jouw leven kan hebben beïnvloed, en hoe je nu nieuwe keuzes kunt maken.
Meer informatie over het programma GROEI

Wil je eerst op een lichtere manier kennismaken?
Dat kan via een bosbad of een workshop meditatief schrijven. Rustig landen, schrijven, ademen. Even vertragen in de natuur.
Bekijk de actuele workshops en bosbaden

Je hoeft het niet alleen te doen.

invloed van het verleden van je ouders. Oudste eik van Rotterdam

De boom die alles zag

jong ouderverlies, verlaat verdriet

De invloed van het verleden van je ouders; ook als je het niet kent

Deze blog is de eerste in een reeks over de invloed van het verleden van je ouders. Ook als je dat verleden niet kent. Over hoe we soms iets meedragen uit een verhaal dat nooit hardop is verteld.

In Overschie, aan de rand van Rotterdam, op buitenplaats De Tempel, staat een oude eikenboom. De oudste eik van Rotterdam.

Als ik daar loop, stel ik me voor hoe de boom in november 1944 toekeek, hoe mijn vader, toen drieëntwintig jaar, erlangs liep. Op weg naar Delft, waar hij op transport werd gesteld; afgevoerd tijdens de razzia van Rotterdam. Hij werkte tot aan de bevrijding op een boerderij in Duitsland. Hij kwam terug, bouwde zijn leven op. Maar over die tijd sprak hij nauwelijks.

Wat ik pas later vond, en wat er níet in stond

Lange tijd wist ik bijna niets over wat mijn vader had meegemaakt. Hij sprak zelden over die periode. In ieder geval niet met mij. Ik was nog te jong denk ik.
Pas na zijn overlijden vond ik een mapje met brieven die hij vanuit Duitsland schreef aan zijn ouders.
Hij vertelde dat het goed met hem ging. Dat hij voldoende te eten had. Dat de natuur daar mooi was.
En dat hij dacht dat de oorlog niet lang meer zou duren; hij hoorde de bommen van de geallieerden niet ver bij hem vandaan.
Over hoe het écht was, schreef hij niet. En uit andere bronnen weet ik inmiddels: het moet een ontzettend beangstigende tijd zijn geweest.

De invloed van het verleden van je ouders werkt vaak door zonder woorden

Soms wéét je dat er iets is, zonder dat iemand het uitspreekt. Je voelt het aan in iemands blik, aan wat wordt weggelaten, aan de sfeer aan tafel.
Als kind leer je dat sommige vragen beter niet gesteld worden. En wat dan niet verteld wordt, vult zich vanzelf. Met een gevoel, met aannames en vermoedens.

Er wordt dan weinig uitgesproken, en toch draag je iets mee. Je weet niet precies wat, maar het zit in je systeem. In de alertheid waarmee je aanvoelt wat een ander nodig heeft. In de manier waarop je jezelf wegcijfert, zonder dat iemand dat van je vraagt. In de behoefte om sterk te zijn, onzichtbaar, niet te lastig.

In het boek Het is niet met jou begonnen beschrijft Mark Wolynn hoe trauma’s, patronen en overtuigingen kunnen worden overgedragen van generatie op generatie; zelfs als we de oorsprong ervan niet kennen. Hij noemt het een emotionele erfenis. Geen erfstuk in een kast, maar iets dat leeft in ons lijf, in ons gedrag, en in onze relaties.

Ik heb het verhaal van de razzia en de tewerkstelling in Duitsland nooit van mijn vader gehoord.
En toch denk ik dat er iets van die tijd is blijven hangen. Niet als een verhaal met een begin en eind.
Meer als een sfeer. Een zwaarte die ik pas later herkende. Deze zwaarte is niet van mij, maar staat ook niet helemaal los van mij. Soms werkt juist dat wat we niet weten, stiller maar dieper door.

De boom die alles zag

Die eik in Overschie – hij staat er nog steeds.
Voor mij is het een soort anker geworden. Iedere keer als ik op De Tempel ben, wil ik er even langsgaan. En als ik op de A13 langs het theekoepeltje van De Tempel rijdt, denk ik altijd even. Ja, hier staat hij. De boom die alles zag.
Het is een plek waar iets mag bestaan wat ik niet volledig kan begrijpen. En wat ik ook niet hoef te begrijpen. Het is er gewoon. En het is goed.

Soms helpt een boom.
Soms helpt een stuk papier.
Soms helpt een gesprek.

We hoeven het verleden niet te verklaren om het serieus te nemen. We hoeven het niet te begrijpen om er ruimte voor te maken.

Wat als jij iets draagt dat niet van jou is?

Misschien herken je dit. Misschien weet jij ook weinig over het verleden van je ouders, maar voel je dat er iets doorwerkt, in hoe je leeft en zorgt. Dan is er niks mis met jou. Je voelt wat je voelt, en dat verdient erkenning.
Soms begint heling niet met antwoorden, maar met luisteren. Naar je lichaam. Naar je verhalen. Naar je stiltes.

Schrijven kan dan helpen. Niet om iets op te lossen, maar om dichterbij je kern te komen.

Haiku:

Boom die alles zag
Geschuifel over de weg
Geen weet van de rest

In de volgende blog: De stilte spreekt
Over hoe kinderen feilloos aanvoelen wat niet gezegd wordt; en hoe we daar als volwassenen nog steeds naar leven.

Wil je hiermee verder?

Dan ben je welkom.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Van uitstellen naar actie

coaching, emoties, persoonlijke ontwikkeling

Hoe zet jij de eerste stap?

Ken je dat gevoel? Je wilt iets veranderen, maar je blijft vastzitten in twijfels, plannen en uitstellen. Ik herken het maar al te goed, want ik zat er laatst zelf ook middenin. Ik wilde al een tijd een online programma ontwikkelen over jong ouderverlies, maar bleef hangen in vragen als: Zal het wel goed genoeg zijn? Wat als niemand erin geïnteresseerd is? En waar haal ik de tijd vandaan? Het perfecte moment om te starten leek maar niet te komen.

Pas toen ik mezelf ging coachen, begon te onderzoeken waarom ik aan het uitstellen was, begon ik stappen te zetten. Ik besloot klein te beginnen: één module uitwerken. En wat er toen gebeurde kan je misschien raden. Die ene stap leidde tot de andere. Het gaf me energie en vertrouwen om verder te gaan. Ik was klaar met wachten op het perfecte moment, want dat komt nooit, maar ik besloot in actie te komen. En dat zorgde voor beweging.

Nu werk ik vol enthousiasme aan mijn online programma. Binnenkort kun je er meer over lezen! Maar ik weet dus hoe het is om vast te zitten. Daarom deel ik in deze blog waarom je soms blijft uitstellen, wat je tegenhoudt, en hoe je van denken naar doen kunt gaan. Zoals die reiger op de foto. Hij wacht wel, maar uiteindelijk komt hij toch echt in actie en pakt de vis. Dat kan jij ook!

Uitstellen houdt je veilig

Veel mensen blijven hangen in het plannen, piekeren of twijfelen, zonder echt de stap naar actie te zetten. Misschien herken je het wel: je weet dat je iets wilt veranderen, maar toch stel je het steeds uit. Het voelt veiliger om te blijven wachten tot “het perfecte moment.” Maar wat als dat moment nooit komt?

In deze blog neem ik je mee in waarom we soms blijven wachten, wat ons tegenhoudt om te handelen, en vooral: hoe je uit die wachtstand komt en eindelijk de stap zet naar actie.

Waarom blijven we belangrijke dingen uitstellen?

Er zijn veel redenen waarom je blijft hangen in de denkfase, maar een aantal patronen zie ik steeds terug:

Angst voor het onbekende
Je weet wat je hebt, maar niet wat er gebeurt als je iets verandert. Die onzekerheid kan verlammend werken.
Perfectionisme
Je wilt alles helemaal goed doen en bent bang om fouten te maken. Maar juist die angst zorgt ervoor dat je helemaal niet begint.
Onverwerkte emoties
Wanneer je als kind een ouder bent verloren of negatieve ervaringen hebt gehad, kun je onbewust patronen hebben ontwikkeld die maken dat je geen initiatief neemt.
Overweldiging
Soms lijkt de stap die je wilt zetten zó groot, dat je niet eens weet waar je moet beginnen. Het voelt alsof de hele berg in één keer beklommen moet worden.

Wat kost het uitstellen jou?

Het kan comfortabel lijken om niets te doen, maar stiekem kost het je meer dan je denkt:

Je energie: Het blijven piekeren over wat je moet doen vreet energie, terwijl actie juist opluchting en helderheid brengt.
Je vertrouwen in jezelf: Hoe langer je wacht, hoe meer je het gevoel kunt krijgen dat je niet in staat bent om iets te veranderen.
Kansen: Elk moment dat je in de wachtstand blijft, is een kans die voorbijgaat.

Hoe kom je in beweging? Van uitstellen naar actie

Het goede nieuws is dat je de stap naar actie wél kunt zetten, ook al voelt het nu nog groot en overweldigend. Hier zijn enkele tips die je direct kunt toepassen:

Maak de stap kleiner
Vaak stellen we ons doelen voor als groot en ingewikkeld, maar je hoeft niet alles in één keer te doen. Kies één kleine, concrete actie. Bijvoorbeeld: in plaats van “ik ga een online programma maken,” begin je met het uitschrijven van één module.
Schrijf je twijfels op
Zet al je angsten en twijfels op papier. Wat houdt je écht tegen? Vaak merk je dat veel van deze gedachten niet realistisch zijn, maar voortkomen uit oude patronen of angsten.
Stel een deadline voor een kleine actie
Geef jezelf een haalbare deadline. Bijvoorbeeld: “Deze week schrijf ik 500 woorden voor mijn programma”, of “Ik bel morgen iemand voor advies.”
Laat het idee van perfectie los
Onthoud dat actie belangrijker is dan perfectie. Elke stap, hoe klein ook, brengt je dichter bij je doel. Fouten maken is een deel van het proces – en dat is oké. Klaar is beter dan perfect is nu mijn motto.
Vier elke stap
Wees trots op elke stap die je zet. Zelfs het starten met iets kleins verdient waardering. Dit bouwt zelfvertrouwen op en moedigt je aan om door te gaan.

Een oefening: zet de eerste stap

Hier is een simpele oefening om direct mee te beginnen:

Kies een actie die je al een tijdje uitstelt.
Maak deze actie zo klein mogelijk. Wat kun je vandaag of morgen al doen?
Zet het in je agenda. Plan bewust een moment waarop je die actie gaat uitvoeren.
Vraag jezelf af: Wie of wat heb ik nodig om de eerste stap te zetten.
Vier het zodra je het gedaan hebt – hoe klein het ook lijkt.

Van wachten naar doen is niet altijd makkelijk, maar het is wél mogelijk. Begin klein, wees mild voor jezelf en onthoud: actie brengt je altijd dichter bij waar je wilt zijn.

Wil jij leren hoe je oude patronen doorbreekt en meer in actie komt? In mijn wandelcoaching begeleid ik mensen zoals jij om niet langer vast te blijven zitten, maar de stappen te zetten die echt verschil maken.

Benieuwd hoe ik jou kan helpen? Plan een gratis kennismakingsgesprek.

Laten we kennismaken

Voel jij je gezien?

coaching, emoties, jong ouderverlies, perfectionisme, persoonlijke ontwikkeling

Over erkenning, jezelf zien en leven vanuit je kern

Heb jij ooit het gevoel gehad dat je alles geeft, keihard werkt, altijd klaarstaat voor anderen, maar dat niemand het echt lijkt op te merken? Of dat jouw inspanningen wel worden gewaardeerd, maar jij als persoon niet?

Voor veel mensen die als kind een ouder hebben verloren, kan dit een herkenbaar gevoel zijn. Het verlangen om gezien te worden – écht gezien, voor wie je bent en niet alleen voor wat je doet – kan diepgeworteld zijn. Dit verlangen kan leiden tot perfectionisme, pleasen, of altijd maar beter willen zijn. Maar hoe harder je werkt, hoe minder je je soms gezien voelt. Ik herken dit bij mezelf. Voordat ik zes haar geleden in een burn-out belandde, deed ik heel hard mijn best om waardering van anderen te krijgen. Ik ging maar door en dit leidde uiteindelijk tot een burn-out. Toen heb ik geleerd anders te kijken, en geleerd mezelf te waarderen.

Gezien worden: een universeel verlangen

Erkenning is een basisbehoefte. Als je als kind te maken hebt gehad met een groot verlies, zoals het overlijden van een vader of moeder, kun je het gevoel hebben gehad dat jouw emoties er niet mochten zijn. Misschien moest je doorgaan, terwijl je eigenlijk gehoord en gezien wilde worden in je verdriet.
Dat gemis kan later in je leven doorwerken. Je probeert op allerlei manieren die erkenning alsnog te krijgen. Door uit te blinken in je werk. Door de beste ouder, partner of collega te zijn. En toch… voelt het vaak leeg.

Want wat je eigenlijk nodig hebt, is niet dat anderen je zien. Wat je nodig hebt, is dat je jezelf ziet. Zelfwaardering dus!

Zie jij jezelf?

Dat is de kernvraag. Sta eens stil bij wie jij bent, los van alles wat je doet. Kun je jezelf accepteren, met al je mooie kanten én je imperfecties? Kun je goed genoeg zijn, zonder beter te hoeven zijn dan de rest?

Ik schreef er dit gedicht over.

Jezelf zien: Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je gewend bent om erkenning te zoeken in prestaties. Toch is het mogelijk om dit patroon te doorbreken. Het begint met een stap terugdoen en jezelf afvragen:

Wat drijft mij om altijd maar mijn best te doen?
Hoe kan ik mezelf waarderen, los van wat ik bereik?
Wat heb ik nodig om me echt gezien te voelen?

Zelfwaardering verandert alles!

Wanneer je leert om jezelf te zien en te accepteren, verandert er iets. Je hoeft niet meer zo hard te werken om waardering van anderen te krijgen. Je straalt van binnenuit, omdat je weet dat je goed genoeg bent, precies zoals je bent.

En weet je wat het bijzondere is? Wanneer je jezelf ziet, zullen anderen dat ook doen. Niet omdat je je nóg harder hebt uitgesloofd, maar omdat je vanuit je kern leeft. Jouw licht gaat stralen voor wie het wil zien!

Hoe ik je kan helpen jezelf weer te zien

Als wandel- en rouwcoach help ik mensen zoals jij: mensen die als kind een ouder zijn verloren en nu merken dat dit verlies doorwerkt in hun leven. Ook als je een ander verlies hebt meegemaakt, of op zoek bent naar jouw levenszin, ondersteun ik je graag. Samen onderzoeken we wat jou tegenhoudt om volledig jezelf te zijn. We werken aan het loslaten van patronen die je niet meer dienen, zodat jij kunt ontdekken wie je werkelijk bent.

Wil jij leren om jezelf te zien? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend gesprek. Je bent goed genoeg – precies zoals je bent. Je kunt me een mail sturen. Of klik op de knop hieronder en plan een afspraak in voor een kennismakingsgesprek.

Ik wil je graag zien 🙂

Verwerken oud verdriet en persoonlijke groei | Agaat Coaching | Schiedam

Best gelezen berichten in 2024 over jong ouderverlies, burn-out en ontspannen in de natuur

bosbaden, burn-out, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Welke artikelen over jong ouderverlies, burn-out en ontspannen in de natuur werden vorig jaar het best gelezen? Ik houd ervan te analyseren en vind het dan ook fijn om terug te kijken op mijn jaar in cijfers. En dat doe ik hier aan de hand van de best gelezen artikelen in 2024. Hier gaat ie dan, de top 10 best gelezen artikelen: (klik hier als je gelijk naar de top 3 wilt)

Op nummer 10: Forest bathing in the Netherlands: een a-typisch bericht in het Engels over de bosbaden die ik begeleid. Je kunt bij Agaat coaching en forest bathing ook een bosbad boeken dat in het Engels wordt begeleid

Op nummer 9: Van burn-out naar levenszin: Een artikel over de bron van burn-out. Die ligt niet altijd in werkdruk, maar kan ook voortkomen uit niet genomen rouw, een passie die niet gevolgd wordt of uit plekverwarring (je neemt de rol en taken over van een ander). Alledrie de oorzaken liggen in de jeugd.

Op nummer 8: Hoe zichtbaar ben jij?: Soms laat je jezelf niet zien doordat je onzeker bent, je bang bent jezelf kwetsbaar op te stellen, of doordat je uit je jeugd hebt meegekregen dat het beter is jezelf weg te cijferen.

Op nummer 7: Ada de Vette: De pagina waarin ik mezelf voorstel en vertel waarom ik doe wat ik doe: Mensen die jong hun vader of moeder verloren zijn begeleiden van ‘overleven naar krachtig leven’.

Op nummer 6: Verlaat verdriet en weer verder: Een artikel waarin ik vertel hoe je verder kan gaan met die oude wond van het overlijden van je vader of moeder in je jeugd.

Op nummer 5: Zingen tegen stress en burn-out: Hierin vertel ik wat het effect van zingen kan zijn op jouw zenuwstelsel. Door te zingen activeer je de nervus vagus, en dat is goed om jouw stresssyteem te kalmeren.

Op nummer 4: Zelfvertrouwen kwijt na een burn-out: Een burn-out is een levensveranderende ervaring, en alles waarvan je dacht dat je begreep hoe het in elkaar zit, lijkt ineens op losse schroeven te staan. Dat doet iets met je zelfvertrouwen.

En dan de top 3!

Op 3: Wie zit er achter het stuur van jouw bus? Een artikel over hoe innerlijke subpersonen het stuur van jouw metaforische bus kunnen overnemen.

Op 2: Bang voor terugval na een burn-out: Veel mensen hebben de angst om na een burn-out weer terug te vallen. Als de bron van de burn-out niet is aangepakt, is dat helaas een reële angst.

En tot slot op 1: Veruit het meest gelezen artikel: Jong ouderverlies heeft een levenlang invloed. Het artikel waarin ik beschrijf hoe de vroege dood van een vader of moeder ervoor kan zorgen dat je later in het leven een burn-out kunt krijgen, of op een andere manier vastloopt, doordat je onbewust patronen hebt aangenomen die toen behulpzaam waren, maar je nu in de weg zitten. Dit is ook het artikel waarin ik mijn e-book ‘Verlaat verdriet vergaat niet’ introduceer. Je kunt het hier aanvragen

Nieuwsgierig geworden?

Nieuwsgierig geworden naar mijn manier van coachen? Klik op de knop hieronder en plan je gratis kennismakingsgesprek in. Je kan hierin vertellen waar jij begeleiding bij zoekt, en samen kunnen we onderzoeken of mijn coaching daarbij past. Ik coach al wandelend in de regio Rotterdam en online vanuit jouw vertrouwde omgeving.

Boek een kennismakingsgesprek

Feestdagen en jong ouderverlies

burn-out, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Hoe de feestdagen de impact van jong ouderverlies en burn-out versterken

Feestdagen en jong ouderverlies zijn vaak geen gelukkige combinatie.
Voor veel mensen voelen de feestdagen als een periode van gezelligheid, verbondenheid en tradities. Maar ik kan me voorstellen dat dit voor jou misschien heel anders is. Als je op jonge leeftijd je vader of moeder hebt verloren, kunnen deze dagen juist gevoelens van gemis en verdriet naar boven halen. En als je daarnaast ook een burn-out ervaart, kan het samenspel van emoties ronduit overweldigend zijn. Daarom wil ik je meenemen in manieren waarop de feestdagen je kunnen raken en wat je kunt doen om deze periode draaglijker, en misschien zelfs betekenisvol, te maken.

Het dubbele effect van feestdagen

De feestdagen brengen herinneringen aan vroeger met zich mee: het samenzijn, de tradities en de warmte van familie. Voor wie jong een ouder heeft verloren, kan dit een pijnlijk contrast vormen met het gemis dat vaak juist in deze periode voelbaar wordt. Misschien herleef je oude herinneringen, of juist het gebrek daaraan, omdat je jong was toen je vader of moeder overleed. Dit kan een gevoel van eenzaamheid versterken, zelfs als je omringd bent door anderen.

Als je daarnaast met een burn-out kampt, kunnen de drukte en sociale verwachtingen van de feestdagen extra zwaar wegen. Je voelt misschien dat je mee moet doen aan activiteiten, terwijl je eigenlijk nauwelijks energie hebt. Het resultaat: een gevoel van uitputting, schuld of isolatie.

Waarom de feestdagen extra moeilijk kunnen zijn

Sociale verwachtingen: Familie en vrienden verwachten vaak dat je meedoet aan tradities en bijeenkomsten. Dit kan stress opleveren, vooral als je eigenlijk tijd nodig hebt om op adem te komen.
Onverwerkte emoties: De feestdagen bieden vaak weinig ruimte voor verdriet of introspectie. Het lijkt alsof je “gewoon gezellig moet doen”, wat gevoelens van rouw of stress kan versterken.
Herinneringen en contrast: Als je jong je vader of moeder bent verloren, kunnen feestdagen pijnlijk herinneren aan wat er niet meer is of nooit is geweest.
Perfectionisme: Veel mensen die jong ouderverlies hebben ervaren, hebben een sterk verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkeld. Dit kan zich uiten in de drang om alles “perfect” te willen doen, wat je tijdens de feestdagen kan uitputten.

Tips om de feestdagen draaglijker te maken

Creëer je eigen rituelen: Als traditionele feestdagen te pijnlijk voelen, overweeg dan om nieuwe rituelen te starten die voor jou betekenisvol zijn. Dit kan iets simpels zijn, zoals een wandeling maken in de natuur of een kaars aansteken voor je vader of moeder.
Stel grenzen: Voel je niet verplicht om overal aan mee te doen. Het is oké om ‘nee’ te zeggen tegen uitnodigingen als je voelt dat je daar niet aan toe bent. Je welzijn mag voorop staan.
Plan bewust rustmomenten: Reserveer tijd voor jezelf, waarin je kunt opladen. Dit kan door een boek te lezen, een meditatie te doen of gewoon even niks.
Praat over je gevoelens: Het delen van je gevoelens met iemand die je vertrouwt, kan een enorme opluchting zijn. Dit kan een familielid, vriend of coach zijn.
Laat perfectie los: De feestdagen hoeven niet “perfect” te zijn. Het gaat erom wat voor jou goed voelt. Misschien is een simpele, rustige dag juist wat je nodig hebt.

Betekenisvolle feestdagen, op jouw manier

Hoewel de feestdagen een uitdaging kunnen zijn, bieden ze ook een kans om betekenis te geven aan je eigen ervaringen. Door bewust keuzes te maken die goed voelen voor jou, kun je deze tijd invullen op een manier die recht doet aan je eigen behoeften en emoties. Of dat nu betekent dat je een nieuwe traditie begint, tijd in de natuur doorbrengt, of gewoon even niets doet — jouw manier is de juiste.

Herken je jezelf hierin en wil je meer begeleiding in hoe je met jong ouderverlies, het gemis van je vader of moeder en burn-out kunt omgaan? Neem gerust contact met me op. Samen kunnen we ontdekken wat jij nodig hebt om meer rust en balans te vinden, niet alleen tijdens de feestdagen, maar ook daarna.

Plan je kennismaking in

vragenlijst vroeg verlies van vader of moeder

Wat als het vroege verlies van je vader of moeder jouw leven nog steeds beïnvloedt

coaching, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Heb je ooit stilgestaan bij de vraag of het vroege verlies van je vader of moeder nog steeds een rol speelt in je leven? Misschien voel je je vaak verantwoordelijk voor het welzijn van anderen, worstel je met grenzen stellen, of ervaar je een leegte die je niet kunt plaatsen. De impact van het verliezen van een ouder op jonge leeftijd kan dieper reiken dan je denkt.

Waarom onverwerkt verlies doorwerkt

Wanneer je als kind je vader of moeder verliest, verandert je wereld ingrijpend. Je moest misschien leren omgaan met emoties die je niet begreep of voelde je verantwoordelijk voor dingen die normaal gesproken niet bij een kind horen. Dit zijn overlevingsmechanismen die je toen hielpen, maar die je nu kunnen beperken.

Veel volwassenen die als kind hun vader of moeder verloren, merken pas later hoe dat verlies doorwerkt. Het kan zich uiten in een burn-out, moeite met relaties, of een constant gevoel van spanning. Maar hoe weet je zeker of jouw klachten samenhangen met onverwerkt verdriet of vroeg verlies?

Ontdek de impact met de vragenlijst vroeg verlies

Om je te helpen inzicht te krijgen, heb ik een gratis vragenlijst ontwikkeld. Deze vragenlijst richt zich op de gevolgen van vroeg verlies en helpt je onderzoeken hoe dit verlies van je vader of moeder in je leven doorwerkt. Het invullen van de lijst is een eerste stap om patronen te herkennen en jezelf beter te begrijpen.

Waarom deze vragenlijst invullen?

Inzicht in jezelf: Begrijp de verbinding tussen het verlies van je vader of moeder en je huidige klachten.
Een eerste stap naar heling: Het herkennen van patronen kan al verlichting geven.
Geen verplichtingen: De vragenlijst is gratis en kun je op je eigen tempo invullen.

Vraag de vragenlijst gratis aan

Wil je weten of jouw onverwerkte verdriet om het verlies van je vader of moeder doorwerkt in je leven? Vraag dan de vragenlijst aan via het formulier. Het invullen van de vragen is laagdrempelig, en het kan de deur openen naar een lichter en krachtiger leven.

Je staat er niet alleen voor. Als je merkt dat je meer begeleiding nodig hebt, kan ik je als coach ondersteunen. Zet vandaag nog de eerste stap! 💛

De mythe van onmisbaarheid

burn-out, coaching, ontspanning, perfectionisme, persoonlijke ontwikkeling

Waarom burn-out meer is dan jouw probleem

Een gevoel van onmisbaarheid maakt gevoelig voor burn-out. Als je voelt dat je onmisbaar bent, loopt je het risico dat je maar door gaat op dezelfde weg. Misschien ken je het gezegde wel: “Het kerkhof ligt vol onmisbare mensen.” Een uitspraak die scherp en misschien wat confronterend klinkt, maar er zit een kern van waarheid in.

Als wandelcoach ontmoet ik regelmatig mensen die een burn-out hebben gehad. Vaak speelde het gevoel van onmisbaarheid een grote rol in hoe ze zichzelf zijn kwijt geraakt. Maar hoe terecht is dat gevoel van onmisbaarheid eigenlijk? En wat doet het met je, die overtuiging dat alles van jou afhangt? En wat is de rol van de organisatie als mensen zich onmisbaar voelen?

De illusie van onmisbaarheid

Veel mensen dragen het idee met zich mee dat ze onmisbaar zijn op hun werk. Ze denken dat zonder hen de boel instort, deadlines niet gehaald worden en niemand hun specifieke kennis bezit. Dat gevoel kan voortkomen uit verschillende situaties:

Unieke expertise: Je hebt een kennisgebied waar niemand anders echt in thuis is.
Jarenlange ervaring: Door je lange dienstverband ken je de organisatie van binnen en buiten.
Hoge werkdruk: Alles stapelt zich op, en het voelt alsof niemand anders jouw taken aankan.

Het lijkt misschien logisch om je onmisbaar te voelen, een een gevoel van onmisbaarheid kan je ego ook strelen. Maar de realiteit is naar mijn idee anders. Geen enkele gezonde organisatie valt stil door het vertrek van één persoon. Anderen vangen het op, processen worden aangepast, taken geminimaliseerd en uiteindelijk loopt alles door. Het is een organisatieprobleem als jij je onmisbaar voelt.

Wat het gevoel van onmisbaarheid met je doet

Het idee dat je onmisbaar bent kan zwaar wegen. Het zet je onder druk, maakt je gespannen, en heeft gevolgen:

Burn-out: Als je blijft doorgaan omdat je denkt dat niemand anders het kan, raak je uitgeput.
Moeite met loslaten: Taken delegeren voelt bijna onmogelijk, en samenwerken wordt lastig.
Organisatorische stagnatie: Niet alleen jij, maar ook je team of organisatie blijft hangen in oude patronen.
Stilstand in je groei: Wanneer je denkt dat je alles moet aanpakken, heb je geen mogelijkheid om je in een nieuwe richting te ontwikkelen. Je blijft stilstaan en dat kan leiden tot bore-out omdat stilstand tot stagnatie leidt.

En nu lijkt de verantwoordelijkheid alleen bij de medewerker te liggen, maar de organisatie heeft een minstens zo belangrijke rol. In een organisatie met een gezonde werkcultuur zou geen enkele medewerker zich onmisbaar moeten voelen.

Burn-out is meer dan een individueel probleem

Veel mensen zien burn-out als iets persoonlijks. “Je werkt te hard. Je zorgt niet goed voor jezelf. Je moet leren ontspannen. En vooral: je moet leren ‘nee’ te zeggen”. Maar een burn-out is vaak een signaal van iets groters. Iets wat de organisatie zich moet aantrekken. Er is kennelijk een werkcultuur die de onbalans in stand houdt.

Als een organisatie van mensen vraagt om constant aan te staan, nooit te falen en alles zelf op te lossen, ligt burn-out op de loer. Dit gaat niet alleen over de werknemer, maar ook over hoe er wordt samengewerkt en wat er wordt verwacht. Worden er gesprekken gevoerd over dit soort thema’s. Of is het ieder voor zich en god voor ons allen?

Hoe organisaties kunnen bijdragen aan gezonde werkrelaties

Gelukkig kunnen organisaties een groot verschil maken door bewust aandacht te geven aan hun werkcultuur. Denk bijvoorbeeld aan:

Kennis delen: Zorg dat taken en verantwoordelijkheden breed gedragen worden.
Taakverdeling: Maak rollen helder en zorg voor overlap in vaardigheden.
Ruimte voor groei: Bied mogelijkheden om te leren en jezelf te ontwikkelen.
Open communicatie: Laat mensen zich veilig voelen om hun grenzen aan te geven.
Werk-privé balans: Stimuleer dat medewerkers tijd voor zichzelf nemen.

Soms is het ook aan een organisatie om (tijdelijk) ‘nee’ te zeggen, als de portfolio van het bedrijf groter wordt dan de medewerkers aankunnen. Maar in veel organisaties is groei leidend in de strijd om het voortbestaan. In deze markt waarin het nog steeds lastig is goede werknemers te vinden is dit kortzichtig beleid naar mijn mening. Want zonder gezonde medewerkers heb je ook geen gezond bedrijf.

Wat kun jij doen?

Voel jij je onmisbaar? Vraag je dan eens af wat er zou gebeuren als je even wegvalt. Wat doet het met jou dat je die druk voelt? En durf je hierover in gesprek te gaan met je leidinggevende of iemand die je vertrouwt? En als dat niet zo is, wat zit daar achter?

Tot slot

De mythe van onmisbaarheid is precies dat: een mythe. Niemand kan alles alleen dragen, en dat hoeft ook niet.
Burn-out voorkomen begint bij bewustwording, zowel bij jezelf als binnen de organisatie waar je werkt.

Loop jij tegen een gevoel van onmisbaarheid aan en merk je dat het je uitput? Of wil je ontdekken hoe je kunt herstellen van een burn-out? Neem dan contact met me op. Samen kunnen we onderzoeken hoe je meer ruimte voor jezelf creëert, zodat je jezelf misbaar kunt gaan voelen.

Klik op de knop hieronder om een afpraak te maken voor een kennismakingsgesprek. Of stuur mij een mail.

Onderzoek met mij je gevoel van onmisbaarheid, en plan een kennismakingsgesprek

Goede voornemens : hoe houd ik ze vol?

persoonlijke ontwikkeling

Goede voornemens : hoe houd ik ze vol?

Het einde van het jaar nadert, en voor veel mensen is dat het moment om terug te kijken en te bedenken wat ze anders willen in hun leven. Ze gaan goede voornemens nemen. Maar is dat nu wel zo zinvol? Waarom zou je goede voornemens nemen? Een goed voornemen is zo gemaakt. Je neemt jezelf voor om gezonder te eten, vroeger naar bed te gaan, meer te gaan sporten, te stoppen met roken, drinken, gokken, meer tijd te besteden aan je dierbaren. Noem het maar op; er zijn talloze goede voornemens te bedenken. Zelfs Neerlands grootste supermarktketen heeft een top 5 van goede voornemens gemaakt. Volgens Albert Heijn zijn dit de populairste goede voornemens voor het nieuwe jaar:

Beter en gezonder eten
Stoppen met roken en minder drinken
Beter omgaan met geld
Meer tijd besteden aan familie en vrienden
Relaxter leven

Niets mis mee dus een goed voornemen nemen, maar waarom is het zo moeilijk om een goed voornemen vast te houden. En hoe komt het toch dat slechts acht procent van de mensen die een goed voornemen neemt dit goede voornemen langdurig volhoudt? Daarvoor moeten we terug naar de oorsprong van goede voornemens. (Dat is niet waar hoor, ik wilde gewoon even een historisch uitstapje maken. Heb je niets met geschiedenis, klik dan direct door naar: De zin en onzin van goede voornemens of Goede voornemens volhouden, hoe doe je dat?

Waar komt het nemen van goede voornemens met Nieuwjaar vandaan?

Het begon in Babilon

De traditie van het nemen van goede voornemens bestond in de Oudheid al. Het nieuw jaar werd door de Babyloniërs gevierd als de nieuwe gewassen gezaaid werden, en dus niet in januari. Tijdens het lentefestival Akitu, werd een nieuwe koning gekroond of werd trouw gezworen aan de heersende vorst. Dat was ook het moment om beloftes te maken aan de goden. De belofte om schulden terug te betalen was een populair goed voornemen. De Babyloniërs geloofden dat de goden ze goed gezind zouden zijn, als ze hun goede voornemen niet verbraken.

De Romeinen volgden

Ook de Romeinen (een paar duizend jaar later) deden aan beloftes aan de goden. Julius Caesar voerde de Juliaanse kalender in en stelde 1 januari voor als eerste dag van het nieuwe jaar. De god Janus (waar januari naar genoemd is) was de god van ingangen en uitgangen, van deuren en poorten, van verleden en toekomst. De Romeinen geloofden dat Janus, die altijd afgebeeld werd met twee gezichten, terugkeek naar het vorige jaar en vooruit keek naar het nieuwe jaar. Daarom brachten ze hem offers en namen ze zich daarbij voor zich in het nieuwe jaar goed te gedragen.

De Christenen deden mee

Christenen namen het gebruik van goede voornemens over. In december werd nagedacht over de zonden die men begaan had, en daarmee kwamen ook de beloften om het in het nieuwe jaar beter te doen. In sommige kerken werden deze beloftes ook in een kerkdienst uitgesproken om ze kracht bij te zetten.

Het nemen van goede voornemens is dus van alle tijden. En waar het vroeger ging om beloftes aan goden, zijn goede voornemens tegenwoordig beloftes aan onszelf en gaan ze meestal niet over spirituele zaken, maar over het stoppen van bestaande slechte gewoontes, of het oppakken van nieuwe goede gewoontes. Twijfel over de effectiviteit van het nemen van goede voornemens is ook van alle tijden: Al in de 19e eeuw werd de spot gedreven met goede voornemens. Een verslaggever van een krant uit Boston schreef in 1813: “Ik geloof dat er veel mensen zijn die de hele decembermaand zonden begaan, met een serieuze vastberadenheid om het nieuwe jaar met goede voornemens en goed gedrag te beginnen, en overtuigd zijn dat hun eerdere zonden daardoor kwijtgescholden worden.” De goede voornemens zouden gebruikt worden als een excuus om zich voorafgaand aan het nieuwe jaar losbandig te gedragen. (bron: website isgeschiedenis.nl)

Maar dít soort goede voornemens wil jij natuurlijk niet nemen.

De zin en onzin van goede voornemens

Om heel eerlijk te zijn. Ik vind het nemen van goede voornemens met Oud en Nieuw een beetje onzin. Waarom zou je wachten tot 1 januari om een goede gewoonte aan te nemen, of een slechte te laten varen. Ik heb dat nooit zo goed begrepen. “Vandaag is de beste dag om met een goed voornemen te beginnen”. Dat is mijn motto. Voor veel mensen is het wel fijn om een vast moment te hebben om te starten met hun goede voornemen, en waarom zou dat niet op 1 januari zijn (of op de dag na je vakantie)? Een schone lei, een frisse start. Zoals ik vroeger heel netjes schreef op de eerste bladzijde van een nieuw schoolschrift, en me vast voornam om dat vol te houden (hm, zou daar mijn weerstand tegen goede voornemens vandaan komen, interessant om dat eens te onderzoeken).

Er zitten natuurlijk pluspunten aan het nemen van goede voornemens bij de start van een nieuw jaar. Doordat je niet de enige bent die goede voornemens neemt, kan je steun ervaren van je omgeving. Misschien is er zelfs iemand in je buurt die hetzelfde goede voornemen heeft. Dan kan je daarmee optrekken, en plannen maken voor het behalen van jullie gezamenlijke doel. Goede voornemens worden ook vaak uitgesproken. Als je dat doet, is het voor jouw omgeving duidelijk wat jouw intentie is. Mensen kunnen je dan steunen bij het nastreven van je goede voornemen, en je zal het gevoel hebben dat je verantwoording af moet leggen, als je afwijkt van je plan, Dat is natuurlijk niet zo, want jij leeft je eigen leven. Maar die stok achter de deur kan jou mogelijk helpen om op het ‘rechte pad’ te blijven.

Goede voornemens volhouden, hoe doe je dat

Als je nagaat dat het merendeel van de goede voornemens al is gestrand voor de maand januari voorbij is, dan moet je wel van heel goede huize komen om jouw goede voornemen te laten slagen. En dat kom je natuurlijk, anders was je dit niet aan het lezen. Hoe kan je van jouw goede voornemen een succes maken. Hier volgen vijf tips:

Zorg dat je voornemen heel concreet is. Dus niet “ik wil meer gaan sporten”, maar “ik wil op maandagavond, woensdagochtend, vrijdagavond en zondagochtend gaan sporten”. Om zo en zo laat, en dat ga ik daar doen.
Zorg dat je voornemen haalbaar is. Dus niet “ik wil op maandagavond, woensdagochtend, vrijdagavond en zondagochtend gaan sporten” (als je niet gewend bent om te sporten, maar bijvoorbeeld: “ik wil op woensdagavond en zondagochtend gaan sporten”. In kleine stapjes je doel behalen, werkt beter dan een doel stellen dat niet realistisch is.
Maak tijd en energie vrij voor je goede voornemen. Meer sporten kost tijd en energie. En hetzelfde geldt voor andere goede voornemens. Je moet van de automatische piloot af, en dingen echt anders gaan doen. Onze hersenen houden van vastigheid en oude patronen veranderen kost daardoor meer moeite, dan blijven doen wat je al jaren gewend was.
Zoek een ‘accountabillabuddy’ waaraan je verantwoording aflegt over de voortgang van je goede voornemen. Of wees je eigen buddy door de resultaten van je goede voornemen vast te leggen.
Wees niet te streng voor jezelf als je eens afwijkt van je goede voornemen. Falen bestaat niet. Je hebt weer wat geleerd en je kan altijd opnieuw beginnen. Daarvoor hoef je niet tot 1 januari te wachten.

Urgentie is de grootste succesbepaler

Los van bovenstaande tips voor het volhouden van goede voornemens, is de urgentie van je goede voornemen de grootste succesfactor. Het klinkt goed om te zeggen: ik ga tien kilo afvallen, en je omgeving zal zo’n goed voornemen vast toejuichen. Maar als je eigenlijk helemaal niet zo’n last hebt van je extra kilo’s, dan is het lastiger om je goede voornemen vol te houden. Het wordt een ander verhaal als je wel gebukt gaat onder die kilo’s. Wat hier speelt is jouw intrinsieke motivatie. Wil je een gewoonte veranderen, omdat je diep van binnen weet dat het beter voor je is, of doe je het omdat je denkt dat het van je verwacht wordt.

De meest succesvolle goede voornemens zijn die voornemens die genomen worden na een persoonlijke crisis (klein of groot). Als je geconfronteerd wordt met de nadelen van je slechte gewoonten, dan zal je motivatie om te veranderen groter zijn dan als dat niet het geval is. Je slechte gewoonte heeft voor jou namelijk ook allerlei voordelen, waar je ook afstand van zal moeten nemen als je je gedrag gaat veranderen. Zo’n persoonlijke crisis vind niet altijd plaats op 31 december. Vergeet daarom goede voornemens voor het nieuwe jaar, en neem je goede voornemen wanneer de tijd voor jou rijp is.

Jouw beste goede voornemen

Wat is jouw beste goede voornemen voor het nieuwe jaar (of welk moment je ook maar kiest)? Ik weet dat dat voor mij meer tijd doorbrengen in de natuur is. Dat ga ik zo dadelijk dan ook doen (en het is nog niet eens 1 januari :-)) Wil je met me meedoen? Ik organiseer regelmatig bosbaden, waarin je volledig tot ontspanning kan komen. Als dat geen goed plan is? Meld je aan, voor een goede start van jouw nieuwe jaar. Een jaar vol mogelijkheden om jouw beste goede voornemen waar te maken.

Misschien overweeg je ook al een tijdje om met een coach in zee te gaan. Veel mensen lang rond met een onbestemd gevoel dat er iets anders moet in hun leven, maar ondernemen geen actie, omdat ‘de tijd nog niet rijp is’, of ‘de omstandigheden nog niet optimaal’. Maar wanneer is de tijd wel rijp en wanneer zijn de omstandigheden wel optimaal? Door coaching ga jij jouw eigen omstandigheden creëren, waarbij niet alles ineens perfect is, maar je wel ontdekt wat jij belangrijk vindt in het leven en welke stappen jij wilt zetten om een beter leven te krijgen. Het leven dat bij jou past, en waar jij van houdt. Wil je weten wat (wandel)coaching jou kan brengen? Neem dan contact met me op, dan kunnen we daarover praten. Ik heb een wandelcoachtraject, dat ik samen met jou op maat maak.

Meer inspiratie?

Wil je vaker geïnspireerd worden, en op de hoogte zijn van de data van mijn bosbaden? Schrijf je dan in voor mijn inspiratiemail. Ik deel daar geregeld over ontspannen in de natuur, burn-out preventie, persoonlijke ontwikkeling en wat me maar te binnen schiet. Inschrijven is gemakkelijk, met onderstaand formulier. Uitschrijven ook, met een druk op de knop onderaan iedere e-mail die je van me krijgt.

Een origineel cadeau? Doe een bosbad cadeau

forest bathing, ontspanning

Op zoek naar een origineel cadeau?

Wat geef je nu toch weer als (relatie)geschenk. Altijd een lastige keuze. Nog een gadget, nog een boek, nog meer spullen? Heeft jouw relatie/vriend/vriendin/zus/broer daar echt behoefte aan? Als hij of zij het écht wilde hebben, had hij het misschien al lang gekocht. En zo wordt je geschenk aangenomen en toegevoegd aan de stapel spullen.
Niet zo duurzaam toch? En de wereld heeft niet meer, maar juist minder spullen nodig. En jij wilt toch ook niet een cadeau geven dat ongebruikt in een hoek blijft liggen? Nee, liever een origineel cadeau, een belevenis bijvoorbeeld. Een bosbad als cadeau.

Een origineel cadeau? Een dosis ontspanning

Heb je weleens gedacht aan een cadeau dat de ontvanger écht iets geeft? Een dosis ontspanning, zo broodnodig in deze roerige tijden. Een origineel cadeau bovendien, dat je relatie waarschijnlijk nog niet eerder heeft gekregen.
Zo’n cadeau kan je geven met de bosbadcadeaubon.
Ik begrijp best dat je in deze drukke tijden kiest voor een cadeau dat voor de hand ligt, maar hoe leuk is het om een echt origineel cadeau te geven? En het kost je echt niet meer tijd om te bestellen cadeau dat minder origineel is.

Wat is bosbaden?

Een bosbad is de beproefde methode om te ontspannen in de natuur. Onder begeleiding van een gecertificeerd bosbadgids ga je de natuur in en met gerichte opdrachten worden alle zintuigen geprikkeld. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat hierdoor stresshormonen en bloeddruk dalen (om maar twee gezondheidsvoordelen te noemen). Het effect houdt nog zeker twee weken na het bosbad aan. Daar heeft jouw relatie écht iets aan. Bovendien is de bosbadcadeaubon de duurzame optie. En in deze tijd is een duurzaam cadeau toch veel beter dan nog meer spullen?

Geef dus een origineel cadeau met de bosbadcadeaubon *

Ja. Ik geef een dosis ontspanning cadeau

* De bosbadcadeaubon is tot twee jaar na uitgifte geldig en kost 32 euro* inclusief BTW (Een beetje Rituals pakket is duurder). En natuurlijk is het ook leuk om te geven aan je zus, vriend, moeder, schoonvader of wie verder ook maar ontspanning kan gebruiken.

* In 2025 verhoog ik stapsgewijs de prijs van mijn bosbaden (omdat ze dat waard zijn). Maar de bosbadcadeaubon die je voor 31 december 2025 aanschaft kan ingewisseld worden voor een bosbad met die hogere prijs. Een goed idee dus om nu dat bosbad cadeau te doen. Jouw voordeel loopt op tot 15 euro.

* Mijn bosbaden vinden plaats in de regio Rotterdam. Als je een bosbad cadeau wilt doen aan een groep medewerkers, die met elkaar gaan bosbaden, dan kan dat ook. We kunnen dan samen kijken wat de beste plek is om het bosbad te organiseren. Kijk hiervoor op bosbad voor bedrijven.

Dit zeggen anderen over de bosbaden van de bosbadcoach

“Wat een genot om zo in de natuur aan het buiten spelen te zijn, op een respectvolle en vooral ongedwongen manier. Een cadeau aan jezelf!” “Het is zo fijn om buiten te zijn en je zintuigen op scherp te zetten. Je aardt tijdens het bosbad vanzelf en dat voelt heel gezond. Kortom een top ervaring.”

Ik bestel de bosbadcadeaubon