Jong ouderverlies doet wat met het geheugen. Ik heb dat van verschillende mensen gehoord. Ze hebben niet veel herinneringen aan hun overleden ouder of aan de tijd waarin hun ouder nog leefde. Alsof dat deel van hun leven in een oude verhuisdoos zit, die ergens op zolder achter de knieschotten staat te verstoffen. Schijnbaar overbodig en ongewenst. Maar als je er dan toch eens in kan kijken, dan blijken er pareltjes in te zitten.
Zelf heb ik ook niet veel herinneringen aan mijn vader. Er is er één waar ik nog wel eens met liefde aan terugdenk, als zo’n pareltje uit die oude verhuisdoos. Ik was net tien jaar oud en we waren op vakantie in Duitsland. We gingen kamperen en in de buurt van de camping was een beekje. Mijn vader wilde zich terugtrekken uit het drukke vakantiegedoe op de camping met het grote gezin dat hij op sleeptouw had genomen (ik ben de jongste van acht kinderen) en hij wilde een stukje gaan wandelen naar dat beekje. Ik moet gevraagd hebben of ik mee mocht, en dat mocht kennelijk, want ik draag dus dat beeld in me dat ik in de beek stond in mijn jurkje, met blote voeten en dat hij iets verderop stond en op me wachtte. En dat was het: de hele herinnering.
Een dierbare herinnering
Die herinnering is mij heel dierbaar, omdat voor mij de band die ik met mijn vader heb even heel tastbaar wordt. De band die zich nooit volledig heeft kunnen ontwikkelen. Een half jaar later was mijn vader namelijk overleden en nieuwe herinneringen heb ik niet meer met hem kunnen opbouwen.
Vaak als ik in de natuur ben komt deze herinnering bij mij boven en dan voel ik even de aanwezigheid van mijn vader. Het is dan alsof we samen even oplopen en samen genieten van het buiten zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat de natuur om die reden helend werkt voor mij en ik ben dankbaar dat ik forest bathing heb ontdekt als manier om verbinding te maken met de natuur en door die verbinding met de natuur ook met mezelf.
Herken je iets in dit verhaal? Heb jij ook weinig herinneringen aan je kindertijd? En brengt de natuur je weer terug in de tijd? Ik ben benieuwd hoe dit bij jou werkt. Neem gerust contact met me op, als je hier eens over wilt praten of als je met mij mee wilt in een bosbad.
Je kunt ook eerst het e-book bestellen dat ik heb geschreven: ‘Verlaat verdriet vergaat niet’ : over de levenslange gevolgen van jong ouderverlies.
