jong ouderverlies

De kracht van verlaat verdriet

jong ouderverlies, persoonlijke ontwikkeling, verlaat verdriet

De kracht van verlaat verdriet is groot. Je bent jong je vader of moeder verloren en doet je ding. En dat ding is voor jou heel gewoon.

Je voelt je verantwoordelijk voor je omgeving
Je zorgt dat het de mensen om je heen goed gaat
Je gaat uitdagingen aan en eist het beste van jezelf
Je straalt rust en evenwichtigheid uit
Je ziet risico’s waar de ander ze niet ziet

Niet ondanks, maar dankzij jong ouderverlies

De kracht van verlaat verdriet is groot. Iemand die op jong leeftijd een ouder is verloren, heeft vaak veel bereikt in het leven, niet ondanks het vroege verlies, maar juist dankzij. Al deze kwaliteiten zijn namelijk van waarde in heel veel situaties en door het vroeg moeten missen van een ouder zijn ze extra sterk ontwikkeld. Maar ergens wringt het ook, want onder al deze kwaliteiten kunnen ook valkuilen liggen.

Je voelt je verantwoordelijk voor de zaken die buiten jouw cirkel van invloed liggen en bent daardoor niet meer effectief in je handelen.
Je bent overbezorgd en gaat je te veel bemoeien met het welzijn van anderen.
Je maakt geen keuzes in wat je wel en niet doet en raakt overspannen.
Je laat niet zien wat er echt in je leeft, maar verschuilt je achter een masker.
Je kan niet onbezorgd in nieuwe situaties stappen, omdat je altijd beren op de weg ziet.

Van overleven naar krachtig leven

Dit zijn zo maar wat voorbeelden van de kwaliteiten en de valkuilen van mensen die op jonge leeftijd een ouder verloren hebben. Eigenlijk zijn je kwaliteiten ook een vorm van overlevingsstrategieën. Door deze te hanteren kon je wegblijven van de pijn van het verlies en een goed leven opbouwen. Maar op een gegeven moment dienen deze strategieën je niet meer, en dan is het tijd op zoek te gaan naar jouw pijn en nieuwe manieren om in het leven te staan. Ik noem dat van overleven naar krachtig leven. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar kan je wel veel brengen.

Ik ben benieuwd. Herken je iets van wat ik hierboven beschrijf?

In mijn coaching kan het onderwerp verlaat verdriet een onderwerp zijn. Mensen die een burn-out hebben gehad, hebben soms ook te maken gehad met het vroege verlies van hun vader of moeder. In mijn beter uit je burn-out coachtraject kan dit dus ook aan de orde komen. Neem dus contact met me op, als je voelt dat de bron van jouw burn-out in het verleden ligt. In een intakegesprek kunnen we bespreken wat ik voor jou kan betekenen.

E-book over de levenslange gevolgen van jong ouderverlies

Wil je meer lezen over verlaat verdriet en de levenslange gevolgen van jong ouderverlies. Ik heb er een e-book over geschreven. Je kunt het downloaden door je gegevens hieronder in te vullen.

Van burn-out naar levenszin

burn-out, jong ouderverlies, persoonlijke ontwikkeling, verlaat verdriet

Over dieperliggende oorzaken van burn-out

‘Van burn-out naar levenszin’. Dat is de titel van een boek dat ik onlangs las. En dat boek raakte wat snaren bij mij. Misschien vind je er ook wel herkenning in bij jezelf, of bij iemand in je omgeving die een burn-out heeft (gehad). In dit schitterende boek gaat de schrijver Jane Alice Coerts op zoek naar de dieperliggende oorzaken van een burn-out. In de spreekkamer van de bedrijfsarts of psycholoog komen deze vaak niet aan de orde. Dat kan ertoe leiden dat de oorzaken van de burn-out niet bij de bron worden aangepakt en dat kan vervolgens weer leiden tot een terugval in de burn-out.

Oorzaken van burn-out

De dieperliggende oorzaken van een burn-out zijn vaak gelegen in de (vroege) jeugd. Coerts onderscheidt drie oorzaken:
– niet genomen rouw,
– plekverwarring, en
– passie in de schaduw

Niet genomen rouw

De manier waarop je in je jeugd leerde omgaan met verlies is een krachtige voorspeller voor de patronen die je in je latere leven gaat hanteren. Bij verlies kan het gaan om het verlies van een dierbare of iets dierbaars; een geliefde, gezondheid, een ouder, fijn werk, een stabiele jeugd. Als je vanuit je gezin van herkomst leert dat het antwoord op verlies stug doorgaan is, de schouders eronder en doorbijten, dan ga je dit patroon later herhalen. Het maakt dat je verhardt, er geen ruimte is voor emoties en de levensenergie uitdooft. Over het vroege overlijden van een vader of moeder als bron van een burn-out schreef ik een e-book.

Plekverwarring

Van plekverwarring is sprake als het kind taken en verantwoordelijkheden op zich neemt die niet passend zijn bij zijn leeftijd. Het kind doet dat omdat het onbewust onvolkomenheden ziet in het systeem van het gezin van herkomst. Door taken en verantwoordelijkheden op zich te nemen, verbindt het zich met het gezin van herkomst. Hierdoor komt het kind op een ‘magische plek’, die niet de zijne is. Op deze plek ontwikkelt het kind ook kwaliteiten die gewaardeerd worden en waar het zichzelf mee gaat identificeren. Ook anderen waarderen het kind om deze kwaliteiten.
Als harde werker neem je geen tijd voor ontspanning; je krijgt het niet voor elkaar taken te delegeren. Als bemiddelaar in conflicten tussen je ouders, lukt het je niet om conflicten daar te laten waar ze horen. Deze patronen die later ook breder worden ingezet, leiden uiteindelijk tot overbelasting.

Passie in de schaduw

Met ‘passie in de schaduw’ bedoelt Coerts dat je je hart onvoldoende volgt. Je raakt het zicht kwijt op jouw bijdrage aan de wereld, met als gevolg verlies van rust en focus.
In je trouw aan het gezin van herkomst kan je verleren om vragen te stellen als: beleef ik hier plezier aan, zijn de keuzes die ik maak een afspiegeling van wie ik ten diepste bedoeld ben te zijn, wat drijft mij om dit te doen of te laten? Als je hart onvoldoende betrokken is bij het leven dat je leidt zul je focus verliezen en onvoldoende opladen. Ook dit kan weer een bron van burn-out zijn.

Niet alleen oorzaken, maar ook oplossingen

Het boek beschrijft niet alleen oorzaken van burn-out, maar ook oplossingen. En dat zijn geen quick fixes. Patronen die in de jeugd zijn ontstaan, zijn er niet voor niets. Ze hebben je tot nu toe geholpen je staande te houden en zijn onderdeel van je identiteit geworden. Daaraan werken doe ik met mijn coachklanten. Ben je nieuwsgierig naar mijn manier van coachen, dan kun je natuurlijk contact met me opnemen.

PS…

Is niet genomen rouw bij jou een issue, dan kan je mijn gratis e-book downloaden over de levenslange gevolgen van jong ouderverlies.

Waarom is bosbaden zo helend bij verlaat verdriet?

forest bathing, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Bosbaden en verlaat verdriet: wat hebben ze met elkaar te maken. Heel veel, ontdekte ik vorige week. Ik was in Codiponte in Italië om tijdens een schrijfretraite te reflecteren op mijn leven en de stappen die ik aan het zetten ben. Ik was daar met een groep ‘verlaat verdrieters’; vrouwen die net als ik op jonge leeftijd een ouder verloren hebben, en heb daar een bosbad begeleid. Hier werd de kracht van bosbaden bij verlaat verdriet weer heel voelbaar voor mij.

Ik combineer mijn coachpraktijk met bosbaden (ook wel forest bathing genoemd), en doe dat niet voor niets. Tijdens het bosbad dat ik vorige week begeleidde heb ik weer kunnen ervaren hoe krachtig de helende werking is van bosbaden voor mensen die op jonge leeftijd een ernstig verlies geleden hebben.

Jong ouderverlies heeft de impact van een natuurramp. Maar waar je bij een natuurramp de uitwendige schade ziet, lijkt het kind na het verlies van de ouder van buiten onveranderd. De ramp heeft zich van binnen voltrokken, daar heerst chaos en verwarring. Het kind heeft alle energie nodig om de ramp te overleven en de heftige emoties komen niet naar buiten, maar zetten zich vast in het lichaam. Dit kan het begin zijn van een leven vol spanningsklachten, migraine, dissociatie, heftige emotionele uitbarstingen of depressie. Er is sprake van een overspannen stress-systeem, waarbij de minste geringste trigger de herinnering aan de oude pijn kan oproepen.

Het stress-systeem komt tot rust

Het stress-systeem tot rust brengen; dat is wat ik wil bereiken met een bosbad. Dat dat zo werkt bleek ook bij deze groep. In het begin voelde ik wat scepsis. Ze hadden nog nooit van bosbaden gehoord, waren wel nieuwsgierig, maar hadden geen idee wat het hen zou kunnen brengen. We hebben een bosbadtrail van ongeveer twee uur gelopen en tijdens de sessie voelde ik het spanningsniveau al dalen. Een ontmoeting met een grote sprinkhaan (formaat theelepel) in de cirkel na de eerste uitnodiging maakte duidelijk dat alle twijfels over het bosbad verdwenen waren. Volkomen uit het hoofd komen en met alle zintuigen aanwezig zijn, was voor veel van deze vrouwen een nieuwe belevenis. Na afloop was de sfeer veranderd en zag ik de ontspannen gezichten bij de theeceremonie.

Het grootste compliment kreeg ik de volgende dag. Een deelnemer die al jarenlang kampt met slaapproblemen, had voor het eerst in tijden weer een goede nachtrust gehad. Dat is voor mij de kracht van bosbaden en de helende werking van de natuur. Bosbaden en verlaat verdriet hebben dus veel met elkaar te maken.

Wil je hier nu meer van weten en eens een keer een bosbad meemaken? Dat kan. Ik organiseer regelmatig bosbaden in de regio Rotterdam. In mijn agenda zie je de data.

Download het gratis e-book

En wil je meer weten over de gevolgen van jong ouderverlies? Download dan mijn gratis e-book ‘verlaat verdriet vergaat niet’ over hoe jong ouderverlies je leven kan beïnvloeden.

Praten over jong ouderverlies : hoe doe je dat?

jong ouderverlies, persoonlijke ontwikkeling, verlaat verdriet

Praten over jong ouder verlies : hoe doe je dat eigenlijk? Veel mensen die op jonge leeftijd een ouder verloren hebben praten niet vanuit hun eigen perspectief over dit verlies, maar vanuit dat van de overleden ouder of de ouder die achterbleef. Ik deed dat ook.

Vroeger zei ik – als er naar gevraagd werd – dat mijn vader 55 jaar was toen hij overleed. Het feit dat ík 10 jaar was toen ik hem verloor liet ik onvermeld. Terwijl deze gebeurtenis wel van grote invloed is geweest op het verdere verloop van mijn leven. Het was voor mij een echte eye-opener toen ik een aantal jaar geleden tijdens de workshop ‘Verlaat verdriet’ van Titia Liese realiseerde dat ik het altijd had over mijn vader die op jonge leeftijd overleed en nooit over mezelf, die als 10 jarige haar vader en veiligheid verloor.

Woorden doen er toe

Woorden doen er toe. Ook, of juist als je praat over jong ouderverlies. Ik was zo gewend om vanuit het perspectief van mijn moeder te kijken naar het verlies van mijn vader en heb het jarenlang heel verdrietig voor haar gevonden dat ze het zonder haar man moest stellen. En dat was het natuurlijk ook. Maar mijn eigen verdriet nam ik als het ware op de koop toe. Het was te pijnlijk om dat echt te voelen, dus ik richtte me op de ander. En ik ging weer verder. En dit overlevingspatroon zie ik terug bij veel mensen die op jonge leeftijd een ouder verloren hebben.

Terwijl het zo helpend kan zijn om vanuit het standpunt van het kind over het verlies van de vader of moeder te praten. Dat doe ik dus ook sinds die workshop. En ja, dat kan soms voelen als aandachttrekkerij. En dat voelt zo vreemd, want veel kinderen die jong ouderverlies kennen, houden zich op de achtergrond. Er is schaamte, om het anders zijn dan anderen. Er is stoerdoenerij, want je wilt niet zielig gevonden worden. Er is het verschuilen achter een schild van onverschilligheid. Allemaal overlevingspatronen die in die vormende jaren in het leven zijn ontstaan, om niet bij de pijn van het verlies te hoeven komen.

Maar aandacht is geen slecht ding. En zeker niet als je jezelf die aandacht kan geven. Echt stilstaan bij jezelf en jezelf de aandacht geven die je verdient. Ik doe dat dus tegenwoordig.

Het onbezorgde kind is er nog

Ik weet nog goed dat ik tijdens de pauze van die bewuste workshop, nadat dit thema aan de orde was geweest, naar buiten liep en in het parkje een groepje tienjarige kinderen tegenkwam, dat lol had in de sneeuw die die dag gevallen was. Toen realiseerde ik me pas echt hoe jong ik was, en hoe niet meer onbezorgd mijn leven was vanaf het moment dat mijn vader overleed. Alsof die kinderen op mijn pad kwamen om deze realisatie nog eens extra in te prenten. Ik ben ze daar dankbaar voor. Het liet me weer even voelen dat dat onbezorgde kind ook in mij zit en dat ik het op kan roepen en aandacht kan geven. En dat maakt het leven lichter.

Herken jij je in wat ik hierboven schreef en wil je er verder over praten? Neem gerust contact met me op voor een kennismakingsgesprek. Je kunt ook eerst het gratis e-book downloaden ‘Verlaat verdriet vergaat niet’, over de levenslange gevolgen van jong ouderverlies.

Jong ouderverlies doet wat met het geheugen

forest bathing, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Jong ouderverlies doet wat met het geheugen. Ik heb dat van verschillende mensen gehoord. Ze hebben niet veel herinneringen aan hun overleden ouder of aan de tijd waarin hun ouder nog leefde. Alsof dat deel van hun leven in een oude verhuisdoos zit, die ergens op zolder achter de knieschotten staat te verstoffen. Schijnbaar overbodig en ongewenst. Maar als je er dan toch eens in kan kijken, dan blijken er pareltjes in te zitten.

Zelf heb ik ook niet veel herinneringen aan mijn vader. Er is er één waar ik nog wel eens met liefde aan terugdenk, als zo’n pareltje uit die oude verhuisdoos. Ik was net tien jaar oud en we waren op vakantie in Duitsland. We gingen kamperen en in de buurt van de camping was een beekje. Mijn vader wilde zich terugtrekken uit het drukke vakantiegedoe op de camping met het grote gezin dat hij op sleeptouw had genomen (ik ben de jongste van acht kinderen) en hij wilde een stukje gaan wandelen naar dat beekje. Ik moet gevraagd hebben of ik mee mocht, en dat mocht kennelijk, want ik draag dus dat beeld in me dat ik in de beek stond in mijn jurkje, met blote voeten en dat hij iets verderop stond en op me wachtte. En dat was het: de hele herinnering.

Een dierbare herinnering

Die herinnering is mij heel dierbaar, omdat voor mij de band die ik met mijn vader heb even heel tastbaar wordt. De band die zich nooit volledig heeft kunnen ontwikkelen. Een half jaar later was mijn vader namelijk overleden en nieuwe herinneringen heb ik niet meer met hem kunnen opbouwen.

Vaak als ik in de natuur ben komt deze herinnering bij mij boven en dan voel ik even de aanwezigheid van mijn vader. Het is dan alsof we samen even oplopen en samen genieten van het buiten zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat de natuur om die reden helend werkt voor mij en ik ben dankbaar dat ik forest bathing heb ontdekt als manier om verbinding te maken met de natuur en door die verbinding met de natuur ook met mezelf.

Herken je iets in dit verhaal? Heb jij ook weinig herinneringen aan je kindertijd? En brengt de natuur je weer terug in de tijd? Ik ben benieuwd hoe dit bij jou werkt. Neem gerust contact met me op, als je hier eens over wilt praten of als je met mij mee wilt in een bosbad.

Je kunt ook eerst het e-book downloaden dat ik heb geschreven: ‘Verlaat verdriet vergaat niet’ : over de levenslange gevolgen van jong ouderverlies.