jong ouderverlies

invloed van het verleden van je ouders. Oudste eik van Rotterdam

De boom die alles zag

De invloed van het verleden van je ouders; ook als je het niet kent

Deze blog is de eerste in een reeks over de invloed van het verleden van je ouders. Ook als je dat verleden niet kent. Over hoe we soms iets meedragen uit een verhaal dat nooit hardop is verteld.

In Overschie, aan de rand van Rotterdam, op buitenplaats De Tempel, staat een oude eikenboom. De oudste eik van Rotterdam.

Als ik daar loop, stel ik me voor hoe de boom in november 1944 toekeek, hoe mijn vader, toen drieëntwintig jaar, erlangs liep. Op weg naar Delft, waar hij op transport werd gesteld; afgevoerd tijdens de razzia van Rotterdam. Hij werkte tot aan de bevrijding op een boerderij in Duitsland. Hij kwam terug, bouwde zijn leven op. Maar over die tijd sprak hij nauwelijks.

Wat ik pas later vond, en wat er níet in stond

Lange tijd wist ik bijna niets over wat mijn vader had meegemaakt. Hij sprak zelden over die periode. In ieder geval niet met mij. Ik was nog te jong denk ik.
Pas na zijn overlijden vond ik een mapje met brieven die hij vanuit Duitsland schreef aan zijn ouders.
Hij vertelde dat het goed met hem ging. Dat hij voldoende te eten had. Dat de natuur daar mooi was.
En dat hij dacht dat de oorlog niet lang meer zou duren; hij hoorde de bommen van de geallieerden niet ver bij hem vandaan.
Over hoe het écht was, schreef hij niet. En uit andere bronnen weet ik inmiddels: het moet een ontzettend beangstigende tijd zijn geweest.

De invloed van het verleden van je ouders werkt vaak door zonder woorden

Soms wéét je dat er iets is, zonder dat iemand het uitspreekt. Je voelt het aan in iemands blik, aan wat wordt weggelaten, aan de sfeer aan tafel.
Als kind leer je dat sommige vragen beter niet gesteld worden. En wat dan niet verteld wordt, vult zich vanzelf. Met een gevoel, met aannames en vermoedens.

Er wordt dan weinig uitgesproken, en toch draag je iets mee. Je weet niet precies wat, maar het zit in je systeem. In de alertheid waarmee je aanvoelt wat een ander nodig heeft. In de manier waarop je jezelf wegcijfert, zonder dat iemand dat van je vraagt. In de behoefte om sterk te zijn, onzichtbaar, niet te lastig.

In het boek Het is niet met jou begonnen beschrijft Mark Wolynn hoe trauma’s, patronen en overtuigingen kunnen worden overgedragen van generatie op generatie; zelfs als we de oorsprong ervan niet kennen. Hij noemt het een emotionele erfenis. Geen erfstuk in een kast, maar iets dat leeft in ons lijf, in ons gedrag, en in onze relaties.

Ik heb het verhaal van de razzia en de tewerkstelling in Duitsland nooit van mijn vader gehoord.
En toch denk ik dat er iets van die tijd is blijven hangen. Niet als een verhaal met een begin en eind.
Meer als een sfeer. Een zwaarte die ik pas later herkende. Deze zwaarte is niet van mij, maar staat ook niet helemaal los van mij. Soms werkt juist dat wat we niet weten, stiller maar dieper door.

De boom die alles zag

Die eik in Overschie – hij staat er nog steeds.
Voor mij is het een soort anker geworden. Iedere keer als ik op De Tempel ben, wil ik er even langsgaan. En als ik op de A13 langs het theekoepeltje van De Tempel rijdt, denk ik altijd even. Ja, hier staat hij. De boom die alles zag.
Het is een plek waar iets mag bestaan wat ik niet volledig kan begrijpen. En wat ik ook niet hoef te begrijpen. Het is er gewoon. En het is goed.

Soms helpt een boom.
Soms helpt een stuk papier.
Soms helpt een gesprek.

We hoeven het verleden niet te verklaren om het serieus te nemen. We hoeven het niet te begrijpen om er ruimte voor te maken.

Wat als jij iets draagt dat niet van jou is?

Misschien herken je dit. Misschien weet jij ook weinig over het verleden van je ouders, maar voel je dat er iets doorwerkt, in hoe je leeft en zorgt. Dan is er niks mis met jou. Je voelt wat je voelt, en dat verdient erkenning.
Soms begint heling niet met antwoorden, maar met luisteren. Naar je lichaam. Naar je verhalen. Naar je stiltes.

Schrijven kan dan helpen. Niet om iets op te lossen, maar om dichterbij je kern te komen.

Haiku:

Boom die alles zag
Geschuifel over de weg
Geen weet van de rest

In de volgende blog: Zwijgende ouders, voelende kinderen
Over hoe kinderen feilloos aanvoelen wat niet gezegd wordt; en hoe we daar als volwassenen nog steeds naar leven.

Wil je hiermee verder?

Misschien raakt dit thema iets in jou. Een gevoel dat je al langer meedraagt, maar waar je nog geen woorden aan kon geven. Of misschien herken je het: het zorgen voor anderen, het zwijgen, het niet precies weten waar het vandaan komt.

Dan ben je welkom.

Een coachtraject bij mij is een plek om ruimte te maken voor jouw verhaal.
Niet om het verleden op te lossen, maar om te onderzoeken wat het nog met je doet – in hoe je leeft, voelt, zorgt, of je plek inneemt. We starten met een vrijblijvend kennismakingsgesprek (online of wandelend), waarin we samen verkennen wat jij nodig hebt.
Plan een kennismakingsgesprek

Wil je eerst op een lichtere manier kennismaken?
Dat kan via een bosbad of een workshop meditatief schrijven. Rustig landen, schrijven, ademen. Even vertragen in de natuur.
Bekijk de actuele workshops en bosbaden

Je hoeft het niet alleen te doen.

Voel jij je gezien?

coaching, emoties, jong ouderverlies, perfectionisme, persoonlijke ontwikkeling

Over erkenning, jezelf zien en leven vanuit je kern

Heb jij ooit het gevoel gehad dat je alles geeft, keihard werkt, altijd klaarstaat voor anderen, maar dat niemand het echt lijkt op te merken? Of dat jouw inspanningen wel worden gewaardeerd, maar jij als persoon niet?

Voor veel mensen die als kind een ouder hebben verloren, kan dit een herkenbaar gevoel zijn. Het verlangen om gezien te worden – écht gezien, voor wie je bent en niet alleen voor wat je doet – kan diepgeworteld zijn. Dit verlangen kan leiden tot perfectionisme, pleasen, of altijd maar beter willen zijn. Maar hoe harder je werkt, hoe minder je je soms gezien voelt. Ik herken dit bij mezelf. Voordat ik zes haar geleden in een burn-out belandde, deed ik heel hard mijn best om waardering van anderen te krijgen. Ik ging maar door en dit leidde uiteindelijk tot een burn-out. Toen heb ik geleerd anders te kijken, en geleerd mezelf te waarderen.

Gezien worden: een universeel verlangen

Erkenning is een basisbehoefte. Als je als kind te maken hebt gehad met een groot verlies, zoals het overlijden van een vader of moeder, kun je het gevoel hebben gehad dat jouw emoties er niet mochten zijn. Misschien moest je doorgaan, terwijl je eigenlijk gehoord en gezien wilde worden in je verdriet.
Dat gemis kan later in je leven doorwerken. Je probeert op allerlei manieren die erkenning alsnog te krijgen. Door uit te blinken in je werk. Door de beste ouder, partner of collega te zijn. En toch… voelt het vaak leeg.

Want wat je eigenlijk nodig hebt, is niet dat anderen je zien. Wat je nodig hebt, is dat je jezelf ziet. Zelfwaardering dus!

Zie jij jezelf?

Dat is de kernvraag. Sta eens stil bij wie jij bent, los van alles wat je doet. Kun je jezelf accepteren, met al je mooie kanten én je imperfecties? Kun je goed genoeg zijn, zonder beter te hoeven zijn dan de rest?

Ik schreef er dit gedicht over.

Jezelf zien: Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je gewend bent om erkenning te zoeken in prestaties. Toch is het mogelijk om dit patroon te doorbreken. Het begint met een stap terugdoen en jezelf afvragen:

Wat drijft mij om altijd maar mijn best te doen?
Hoe kan ik mezelf waarderen, los van wat ik bereik?
Wat heb ik nodig om me echt gezien te voelen?

Zelfwaardering verandert alles!

Wanneer je leert om jezelf te zien en te accepteren, verandert er iets. Je hoeft niet meer zo hard te werken om waardering van anderen te krijgen. Je straalt van binnenuit, omdat je weet dat je goed genoeg bent, precies zoals je bent.

En weet je wat het bijzondere is? Wanneer je jezelf ziet, zullen anderen dat ook doen. Niet omdat je je nóg harder hebt uitgesloofd, maar omdat je vanuit je kern leeft. Jouw licht gaat stralen voor wie het wil zien!

Hoe ik je kan helpen jezelf weer te zien

Als wandel- en rouwcoach help ik mensen zoals jij: mensen die als kind een ouder zijn verloren en nu merken dat dit verlies doorwerkt in hun leven. Ook als je een ander verlies hebt meegemaakt, of op zoek bent naar jouw levenszin, ondersteun ik je graag. Samen onderzoeken we wat jou tegenhoudt om volledig jezelf te zijn. We werken aan het loslaten van patronen die je niet meer dienen, zodat jij kunt ontdekken wie je werkelijk bent.

Wil jij leren om jezelf te zien? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend gesprek. Je bent goed genoeg – precies zoals je bent. Je kunt me een mail sturen. Of klik op de knop hieronder en plan een afspraak in voor een kennismakingsgesprek.

Ik wil je graag zien 🙂

Verwerken oud verdriet en persoonlijke groei | Agaat Coaching | Schiedam

Best gelezen berichten in 2024 over jong ouderverlies, burn-out en ontspannen in de natuur

bosbaden, burn-out, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Welke artikelen over jong ouderverlies, burn-out en ontspannen in de natuur werden vorig jaar het best gelezen? Ik houd ervan te analyseren en vind het dan ook fijn om terug te kijken op mijn jaar in cijfers. En dat doe ik hier aan de hand van de best gelezen artikelen in 2024. Hier gaat ie dan, de top 10 best gelezen artikelen: (klik hier als je gelijk naar de top 3 wilt)

Op nummer 10: Forest bathing in the Netherlands: een a-typisch bericht in het Engels over de bosbaden die ik begeleid. Je kunt bij Agaat coaching en forest bathing ook een bosbad boeken dat in het Engels wordt begeleid

Op nummer 9: Van burn-out naar levenszin: Een artikel over de bron van burn-out. Die ligt niet altijd in werkdruk, maar kan ook voortkomen uit niet genomen rouw, een passie die niet gevolgd wordt of uit plekverwarring (je neemt de rol en taken over van een ander). Alledrie de oorzaken liggen in de jeugd.

Op nummer 8: Hoe zichtbaar ben jij?: Soms laat je jezelf niet zien doordat je onzeker bent, je bang bent jezelf kwetsbaar op te stellen, of doordat je uit je jeugd hebt meegekregen dat het beter is jezelf weg te cijferen.

Op nummer 7: Ada de Vette: De pagina waarin ik mezelf voorstel en vertel waarom ik doe wat ik doe: Mensen die jong hun vader of moeder verloren zijn begeleiden van ‘overleven naar krachtig leven’.

Op nummer 6: Verlaat verdriet en weer verder: Een artikel waarin ik vertel hoe je verder kan gaan met die oude wond van het overlijden van je vader of moeder in je jeugd.

Op nummer 5: Zingen tegen stress en burn-out: Hierin vertel ik wat het effect van zingen kan zijn op jouw zenuwstelsel. Door te zingen activeer je de nervus vagus, en dat is goed om jouw stresssyteem te kalmeren.

Op nummer 4: Zelfvertrouwen kwijt na een burn-out: Een burn-out is een levensveranderende ervaring, en alles waarvan je dacht dat je begreep hoe het in elkaar zit, lijkt ineens op losse schroeven te staan. Dat doet iets met je zelfvertrouwen.

En dan de top 3!

Op 3: Wie zit er achter het stuur van jouw bus? Een artikel over hoe innerlijke subpersonen het stuur van jouw metaforische bus kunnen overnemen.

Op 2: Bang voor terugval na een burn-out: Veel mensen hebben de angst om na een burn-out weer terug te vallen. Als de bron van de burn-out niet is aangepakt, is dat helaas een reële angst.

En tot slot op 1: Veruit het meest gelezen artikel: Jong ouderverlies heeft een levenlang invloed. Het artikel waarin ik beschrijf hoe de vroege dood van een vader of moeder ervoor kan zorgen dat je later in het leven een burn-out kunt krijgen, of op een andere manier vastloopt, doordat je onbewust patronen hebt aangenomen die toen behulpzaam waren, maar je nu in de weg zitten. Dit is ook het artikel waarin ik mijn e-book ‘Verlaat verdriet vergaat niet’ introduceer. Je kunt het hier aanvragen

Nieuwsgierig geworden?

Nieuwsgierig geworden naar mijn manier van coachen? Klik op de knop hieronder en plan je gratis kennismakingsgesprek in. Je kan hierin vertellen waar jij begeleiding bij zoekt, en samen kunnen we onderzoeken of mijn coaching daarbij past. Ik coach al wandelend in de regio Rotterdam en online vanuit jouw vertrouwde omgeving.

Boek een kennismakingsgesprek

Feestdagen en jong ouderverlies

burn-out, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Hoe de feestdagen de impact van jong ouderverlies en burn-out versterken

Feestdagen en jong ouderverlies zijn vaak geen gelukkige combinatie.
Voor veel mensen voelen de feestdagen als een periode van gezelligheid, verbondenheid en tradities. Maar ik kan me voorstellen dat dit voor jou misschien heel anders is. Als je op jonge leeftijd je vader of moeder hebt verloren, kunnen deze dagen juist gevoelens van gemis en verdriet naar boven halen. En als je daarnaast ook een burn-out ervaart, kan het samenspel van emoties ronduit overweldigend zijn. Daarom wil ik je meenemen in manieren waarop de feestdagen je kunnen raken en wat je kunt doen om deze periode draaglijker, en misschien zelfs betekenisvol, te maken.

Het dubbele effect van feestdagen

De feestdagen brengen herinneringen aan vroeger met zich mee: het samenzijn, de tradities en de warmte van familie. Voor wie jong een ouder heeft verloren, kan dit een pijnlijk contrast vormen met het gemis dat vaak juist in deze periode voelbaar wordt. Misschien herleef je oude herinneringen, of juist het gebrek daaraan, omdat je jong was toen je vader of moeder overleed. Dit kan een gevoel van eenzaamheid versterken, zelfs als je omringd bent door anderen.

Als je daarnaast met een burn-out kampt, kunnen de drukte en sociale verwachtingen van de feestdagen extra zwaar wegen. Je voelt misschien dat je mee moet doen aan activiteiten, terwijl je eigenlijk nauwelijks energie hebt. Het resultaat: een gevoel van uitputting, schuld of isolatie.

Waarom de feestdagen extra moeilijk kunnen zijn

Sociale verwachtingen: Familie en vrienden verwachten vaak dat je meedoet aan tradities en bijeenkomsten. Dit kan stress opleveren, vooral als je eigenlijk tijd nodig hebt om op adem te komen.
Onverwerkte emoties: De feestdagen bieden vaak weinig ruimte voor verdriet of introspectie. Het lijkt alsof je “gewoon gezellig moet doen”, wat gevoelens van rouw of stress kan versterken.
Herinneringen en contrast: Als je jong je vader of moeder bent verloren, kunnen feestdagen pijnlijk herinneren aan wat er niet meer is of nooit is geweest.
Perfectionisme: Veel mensen die jong ouderverlies hebben ervaren, hebben een sterk verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkeld. Dit kan zich uiten in de drang om alles “perfect” te willen doen, wat je tijdens de feestdagen kan uitputten.

Tips om de feestdagen draaglijker te maken

Creëer je eigen rituelen: Als traditionele feestdagen te pijnlijk voelen, overweeg dan om nieuwe rituelen te starten die voor jou betekenisvol zijn. Dit kan iets simpels zijn, zoals een wandeling maken in de natuur of een kaars aansteken voor je vader of moeder.
Stel grenzen: Voel je niet verplicht om overal aan mee te doen. Het is oké om ‘nee’ te zeggen tegen uitnodigingen als je voelt dat je daar niet aan toe bent. Je welzijn mag voorop staan.
Plan bewust rustmomenten: Reserveer tijd voor jezelf, waarin je kunt opladen. Dit kan door een boek te lezen, een meditatie te doen of gewoon even niks.
Praat over je gevoelens: Het delen van je gevoelens met iemand die je vertrouwt, kan een enorme opluchting zijn. Dit kan een familielid, vriend of coach zijn.
Laat perfectie los: De feestdagen hoeven niet “perfect” te zijn. Het gaat erom wat voor jou goed voelt. Misschien is een simpele, rustige dag juist wat je nodig hebt.

Betekenisvolle feestdagen, op jouw manier

Hoewel de feestdagen een uitdaging kunnen zijn, bieden ze ook een kans om betekenis te geven aan je eigen ervaringen. Door bewust keuzes te maken die goed voelen voor jou, kun je deze tijd invullen op een manier die recht doet aan je eigen behoeften en emoties. Of dat nu betekent dat je een nieuwe traditie begint, tijd in de natuur doorbrengt, of gewoon even niets doet — jouw manier is de juiste.

Herken je jezelf hierin en wil je meer begeleiding in hoe je met jong ouderverlies, het gemis van je vader of moeder en burn-out kunt omgaan? Neem gerust contact met me op. Samen kunnen we ontdekken wat jij nodig hebt om meer rust en balans te vinden, niet alleen tijdens de feestdagen, maar ook daarna.

Plan je kennismaking in

vragenlijst vroeg verlies van vader of moeder

Wat als het vroege verlies van je vader of moeder jouw leven nog steeds beïnvloedt

coaching, jong ouderverlies, verlaat verdriet

Heb je ooit stilgestaan bij de vraag of het vroege verlies van je vader of moeder nog steeds een rol speelt in je leven? Misschien voel je je vaak verantwoordelijk voor het welzijn van anderen, worstel je met grenzen stellen, of ervaar je een leegte die je niet kunt plaatsen. De impact van het verliezen van een ouder op jonge leeftijd kan dieper reiken dan je denkt.

Waarom onverwerkt verlies doorwerkt

Wanneer je als kind je vader of moeder verliest, verandert je wereld ingrijpend. Je moest misschien leren omgaan met emoties die je niet begreep of voelde je verantwoordelijk voor dingen die normaal gesproken niet bij een kind horen. Dit zijn overlevingsmechanismen die je toen hielpen, maar die je nu kunnen beperken.

Veel volwassenen die als kind hun vader of moeder verloren, merken pas later hoe dat verlies doorwerkt. Het kan zich uiten in een burn-out, moeite met relaties, of een constant gevoel van spanning. Maar hoe weet je zeker of jouw klachten samenhangen met onverwerkt verdriet of vroeg verlies?

Ontdek de impact met de vragenlijst vroeg verlies

Om je te helpen inzicht te krijgen, heb ik een gratis vragenlijst ontwikkeld. Deze vragenlijst richt zich op de gevolgen van vroeg verlies en helpt je onderzoeken hoe dit verlies van je vader of moeder in je leven doorwerkt. Het invullen van de lijst is een eerste stap om patronen te herkennen en jezelf beter te begrijpen.

Waarom deze vragenlijst invullen?

Inzicht in jezelf: Begrijp de verbinding tussen het verlies van je vader of moeder en je huidige klachten.
Een eerste stap naar heling: Het herkennen van patronen kan al verlichting geven.
Geen verplichtingen: De vragenlijst is gratis en kun je op je eigen tempo invullen.

Vraag de vragenlijst gratis aan

Wil je weten of jouw onverwerkte verdriet om het verlies van je vader of moeder doorwerkt in je leven? Vraag dan de vragenlijst aan via het formulier. Het invullen van de vragen is laagdrempelig, en het kan de deur openen naar een lichter en krachtiger leven.

Je staat er niet alleen voor. Als je merkt dat je meer begeleiding nodig hebt, kan ik je als coach ondersteunen. Zet vandaag nog de eerste stap! 💛

Verlies van een ouder en pleasegedrag : waar komt het vandaan, en wat doe je ermee?

burn-out, jong ouderverlies

Waarom sta ik altijd klaar voor de ander?

Verlies van een ouder kan leiden tot pleasegedrag. In mijn praktijk kom ik vaak mensen tegen die een burn-out hebben gekregen doordat ze teveel hooi op hun vork hebben genomen. Ze staan altijd klaar voor de ander, willen iedereen tevreden stellen en voelen zich daardoor constant uitgeput. Ik zie dit vaak bij mensen die op jonge leeftijd hun vader of moeder verloren zijn. Pleasen is een manier geworden om met pijn en onzekerheid om te gaan.

Zo was er Margreet. Ze heeft een verantwoordelijke baan, waarin veel van haar geëist wordt. Zij eist ook veel van zichzelf en staat altijd voor iedereen klaar. “Heb je een vraag, stel hem aan Margreet, zij lost het wel op.” Dat was zo’n beetje het motto van de afdeling waar ze werkte. Totdat ze op de rand van een burn-out zat. Doordat ze altijd voor iedereen klaar stond, kwam ze minder toe aan haar eigen werk, en dat ging mee naar huis, zodat ze steeds minder tijd had voor ontspanning.

Het verlies van een ouder is een ingrijpende gebeurtenis die veel invloed heeft op de ontwikkeling van de identiteit. Veel mensen die een ouder verliezen, ontwikkelen pleasegedrag als een overlevingsmechanisme. Door aan de wensen van anderen te voldoen, hopen ze een gevoel van veiligheid en controle te creëren. Maar uiteindelijk staat dit patroon hun geluk en succes in de weg. Vaak komen ze daar tientallen jaren na het overlijden van hun vader of moeder achter, bijvoorbeeld doordat ze in een burn-out zijn geraakt omdat ze altijd aan het pleasen zijn.

Pleasegedrag, wat gebeurt er als je altijd klaar staat voor de ander

Veel mensen kennen het: de neiging om altijd maar ja te zeggen, om anderen tevreden te stellen, zelfs als het ten koste gaat van je eigen behoeften. Pleasegedrag is het onderdrukken van je eigen wensen en behoeften om aardig gevonden te worden of om conflicten te vermijden. Het is alsof je een masker op hebt, dat je ware zelf verhult. Hoewel dit op korte termijn misschien werkt, heeft het op de lange termijn vaak negatieve gevolgen. Je kunt last krijgen van:

Een burn-out: Door constant aan de wensen van anderen te voldoen, raak je overbelast en uitgeput. Je hebt het gevoel dat je nooit aan je eigen behoeften toekomt. Dit komt doordat je onbewust prioriteit geeft aan de behoeften van anderen boven je eigen welzijn.
Een laag zelfbeeld: Als je voortdurend je eigen behoeften onderdrukt, kan je zelfbeeld eronder lijden. Je gaat twijfelen aan je eigen waarde en hebt het gevoel dat je niet goed genoeg bent. Dat klopt natuurlijk niet, want ieder mens heeft zijn eigen waarde, en je bent goed zoals je bent. Maar doordat je het idee hebt dat je jezelf moet bewijzen naar de ander, en je best moet doen om je waarde te verdienen voel je je leeg van binnen. Je hebt het gevoel dat je niet bestaat, tenzij je iets voor iemand anders doet. Dit kan leiden tot depressieve gevoelens en burn-out.
Relatieproblemen: Pleasegedrag kan leiden tot problemen in je relaties. Je durft je eigen mening niet te uiten en stelt je eigen grenzen niet, waardoor anderen misbruik kunnen maken van je goedheid. Door je eigen mening te onderdrukken, geef je de boodschap af dat jouw gevoelens er minder toe doen. Dit zorgt voor onbalans in de relatie.
Gemiste kansen: Door geen nee te zeggen tegen de ander, laat je je eigen kansen liggen. Je durft niet voor jezelf op te komen en je dromen na te jagen. Of zoals het cliché gaat: Een ‘nee’ naar de ander is een ‘ja’ naar jezelf. De peoplepleaser heeft dit nog te leren.
Lichamelijke klachten: Doordat je altijd alles oppakt wat de ander laat liggen, kom je minder toe aan je ontspanning. Zo kan chronische stress ontstaan. Dit kan leiden tot allerlei lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn, vermoeidheid en spierspanning.

Het verband tussen verlies en pleasen

Het verlies van een ouder, vooral op jonge leeftijd, kan een diepe en blijvende indruk achterlaten. Het is een ingrijpende gebeurtenis die veel verdriet, angst en onzekerheid met zich meebrengt. Om deze pijn te verwerken en een gevoel van veiligheid te creëren, ontwikkelen sommige mensen beschermingsmeechanismen. Een van die mechanismen is pleasegedrag.

Waarom ontstaat pleasegedrag na verlies?

Zoeken naar controle: Na een verlies kan de wereld ineens heel onzeker voelen. Door aan de wensen van anderen te voldoen, proberen mensen een gevoel van controle terug te winnen in een situatie die ze niet kunnen beheersen.
Verlangen naar verbinding: Het verlies van een hechte band met een ouder kan een intens gevoel van eenzaamheid veroorzaken. Door aardig te zijn en aan de wensen van anderen te voldoen, hopen mensen connectie te maken en geliefd te worden.
Angst voor afwijzing: Na een verlies kunnen mensen bang worden om opnieuw iemand te verliezen. Door altijd maar ja te zeggen, hopen ze de goedkeuring van anderen te krijgen en zo afwijzing te voorkomen.
Verantwoordelijkheidsgevoel: Soms ontwikkelen kinderen die een ouder verliezen een overdreven gevoel van verantwoordelijkheid. Ze denken dat ze de pijn van anderen moeten verzachten en nemen daarom de behoeften van anderen voor die van zichzelf.

Hoe kan je pleasegedrag overwinnen?

Pleasegedrag kan een normale reactie zijn op een traumatische gebeurtenis zoals het verlies van een ouder. En het is goed om te weten dat dit gedrag af te leren is. En dat begint met bewustzijn. Als je je herkent in wat hierboven staat beschreven, dan kan je je afvragen wat situaties zijn waarin je ‘ja’ zegt tegen de ander, en daarmee ‘nee’ tegen jezelf (ofwel pleasegedrag vertoont).

De matrix van Stephen Covey: Prioriteiten stellen en grenzen stellen

Om te ontsnappen aan de vicieuze cirkel van pleasegedrag, is het belangrijk om je prioriteiten te stellen en grenzen te leren stellen. Een hulpmiddel dat ik in coaching weleens gebruik om dit inzichtelijk te maken is de matrix van Stephen Covey. Deze matrix verdeelt taken in vier kwadranten op basis van urgentie en belangrijkheid.

Kwadrant 1: Belangrijk en urgent. Dit zijn taken die zowel belangrijk als urgent zijn, zoals een deadline halen of een crisis oplossen.
Kwadrant 2: Belangrijk, maar niet urgent. Dit zijn taken die belangrijk zijn voor je langetermijndoelen, zoals persoonlijke ontwikkeling of het versterken van relaties.
Kwadrant 3: Niet belangrijk, maar wel urgent. Dit zijn taken die vaak door anderen aan je worden gevraagd, maar niet bijdragen aan jouw doelen.
Kwadrant 4: Niet belangrijk en niet urgent. Dit zijn tijdverspillende activiteiten, zoals eindeloos scrollen op je telefoon.

Mensen die pleasen, hebben de neiging om vooral in kwadrant 3 te zitten. Door je taken in de matrix te plaatsen, krijg je meer inzicht in waar je je tijd aan besteedt en kun je bewuste keuzes gaan maken. De crisis van een ander is niet aan jou om op te lossen, je hoeft niet altijd aan de verwachtingen van anderen te voldoen, je mag best eens een verjaardag overslaan bijvoorbeeld, en je kan grenzen stellen aan onderbrekingen op je werk door duidelijk te communiceren dat je op bepaalde tijden ongestoord moet kunnen werken.

Niemand zal je hierom veroordelen, en er zal begrip zijn voor jouw standpunt. En als dat begrip er niet is, dan is dat niet jouw probleem. Jij bent eenvoudigweg voor jezelf opgekomen, en dat valt alleen maar te prijzen.

stoppen met pleasen door prioriteiten te stellen

Coaching om afscheid te nemen van je pleaser

Wil je afscheid nemen van de pleaser in je, en wil je ontdekken wat jou drijft, en waar jij ‘ja’ tegen wil zeggen. Coaching kan je helpen om:

Inzicht te krijgen in je pleasegedrag: Door te onderzoeken waar je gedrag vandaan komt, kun je beter begrijpen waarom je je zo gedraagt.
Je eigen behoeften te leren kennen: Het is belangrijk om te leren herkennen wat je zelf nodig hebt en daar ook voor op te komen.
Grenzen te stellen: Het is oké om nee te zeggen en voor jezelf op te komen.
Je zelfvertrouwen te versterken: Door succeservaringen op te doen, bouw je aan een positief zelfbeeld.
Je verdriet te integreren in je leven: Het verlies van een ouder is een ingrijpende gebeurtenis die veel tijd en aandacht vraagt. In coaching door mij is hier ruimte voor.

In de coachtrajecten die ik aanbied geef ik aandacht aan deze thema’s en aan dat wat jij op dit moment lastig vindt in je leven, zodat je met nieuwe inzichten nieuw gedrag kunt gaan vertonen. Dus ben je klaar om afscheid te nemen van pleasegedrag? Neem dan contact op voor een gratis kennismakingsgesprek. Met de knop hieronder kan je een afspraak met me inplannen. We praten een half uur en onderzoeken of coaching door mij jou verder kan helpen.

Ja, ik wil weten of coaching mij verder helpt!

Het verlies van vader of moeder draag je een leven lang mee

Jong ouderverlies : de impact van een overleden vader of moeder

jong ouderverlies, verlaat verdriet

Heeft jong ouderverlies invloed op de rest van je leven? Die vraag stelde ik op een dag nietsvermoedend aan Google. Toen ik op mijn tiende mijn vader verloor, stond ik er niet bij stil hoe dit mijn verdere leven zou bepalen. Het verlies van mijn vader was een hele verdrietige gebeurtenis, maar pas veel later, toen ik vastliep in een burn-out, begon ik het verband te zien tussen zijn vroege overlijden en mijn eigen struggles. Je vader of moeder verliezen op zo’n jonge leeftijd is iets dat je hele leven doorwerkt. En vaak merk je dat pas veel later.

Ik voelde me altijd anders dan andere kinderen van mijn leeftijd. Ik schaamde me en wilde niet zielig gevonden worden. Veel later, toen ik tegen een burn-out aanliep, merkte ik dat mijn manier van omgaan met het leven, zoals het gebrek aan zorgeloosheid, niet alleen voortkwam uit mijn karakter, maar diep verbonden was met het verlies van mijn vader. Ik vond het leven vaak best lastig, maar ik gooide dat op ‘de aard van het beestje’.

Er ging een wereld voor me open toen ik de website van Titia Liese ontdekte. Zij omschreef precies wat ik altijd had gevoeld. En er was een naam voor: ‘verlaat verdriet’. Titia Liese is een pionier op het gebied van jong ouderverlies, en heeft van verlaat verdriet haar levenswerk gemaakt. Zij legt uit dat, hoewel iedereen het verlies van een vader of moeder anders ervaart, er ook veel overeenkomsten zijn tussen mensen die jong een ouder verliezen. En juist die overeenkomsten maakten dat ik zoveel herkenning voelde toen ik op de website van Titia begon te lezen.

Jong ouderverlies maakt gevoelig voor burn-out

Als je op jonge leeftijd je vader of moeder verliest, wordt vaak onderschat hoe groot de impact daarvan kan zijn. Door de omgeving, maar niet in de laatste plaats door de betrokkene zelf. Als je jong bent als je vader of moeder overlijdt, ben je nog volop bezig met het vormen van je identiteit. Je bent als het ware nog niet ‘af’ om met dit grote verlies om te gaan en dat kan leiden tot het ontwikkelen van bepaalde overlevingspatronen. Deze patronen kunnen, zonder dat je het doorhebt, de basis leggen voor uitdagingen later in het leven, en ze kunnen zelfs tot een burn-out leiden.

Overlevingspatronen bij jong ouderverlies

Titia Liese heeft het over de kenmerkende patronen van verlaat verdriet. Deze patronen zijn bedoeld om met de pijn om te gaan. Voor iemand die jong zijn vader of moeder verliest, kunnen die patronen bijvoorbeeld zijn:

Je altijd aanpassen aan de verwachtingen van anderen;
Moeite hebben met het stellen van grenzen;
Een gebrek aan zelfvertrouwen;
Het gevoel hebben altijd alles alleen te moeten doen
Altijd alles onder controle willen houden;
Geen hulp kunnen vragen;
Altijd waakzaam zijn.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van overlevingspatronen die kunnen leiden tot stressklachten en uiteindelijk een burn-out. Verlies van een vader of moeder, kan je dus blijven achtervolgen in je volwassen leven, vooral als je nooit de tijd hebt genomen om het rouwproces volledig door te maken. Ik schreef er een e-book over dat je met deze knop kunt downloaden.

De eerste burn-out golf door niet-genomen rouw

In haar mooie boek, Van burnout naar levenszin, omschrijft Jane Alice Coerts hoe de eerste burn-out golf eind twintigste eeuw kon ontstaan. “De generatie X, geboren tussen 1956 en 1970 … is praktisch ingesteld, zelfredzaam en relativerend, met ouders die jong waren tijdens de wederopbouw. Ze zijn loyaal aan hard weken en de no-nonsensmentaliteit van hun ouders, worden snel volwassen en streven ernaar goed uit de economische crisis te komen. Trouw aan hun ouders en de maatschappelijke context is er weinig ruimte om stil te staan bij persoonlijke verliezen. In een poging hun ouders te ontlasten, dragen ze hún verlies; bijvoorbeeld hun oorlogstrauma’s, verdriet over hun jong overleden ouders, broers, zussen, of kinderen. Het eigen persoonlijke verdriet wordt ondergeschikt aan dat van de ouders en verdwijnt naar de achtergrond. Dit niet nemen van de eigen pijn, de eigen rouw, de opeenstapeling van hun niet verteerde verlieservaringen, heeft uiteindelijk bijgedragen aan de eerste burn-out golf aan het einde van de twintigste eeuw”.

Verlies van vader of moeder kan leiden tot burnout

In mijn praktijk kom ik opvallend vaak vrouwen tegen uit generatie X, die al heel lang rondlopen met verlaat verdriet. Na dertig, veertig, vijftig jaar komen zij nog steeds terug bij de niet genomen rouw om hun jong overleden vader of moeder. Ik heb hier ook de titel van mijn e-book op gebaseerd: Verlaat verdriet vergaat niet. Want ook al is het lang geleden, de gevolgen van jong ouderverlies draag je een leven lang mee. Door de aangenomen patronen hebben generatie X’ers die hun vader of moeder jong verloren zijn moeite met het omgaan met verlieservaringen. Ze hebben de neiging ‘sterk te zijn’, ‘door te gaan’ en verdrietige emoties eronder te houden.

Geen plaats voor rouw

De druk om sterk te blijven en door te gaan is er niet alleen voor generatie X. Dezelfde overlevingspatronen die ontstaan na het overlijden van een ouder spelen bij de jongere generaties (millenials en Gen Z). Voor hen wordt de omgang met het vroege verlies van vader of moeder zo mogelijk nog gecompliceerder, omdat zij opgroeien in een wereld waarin ongeluk geen plaats lijkt te hebben. Dirk de Wachter zegt daarover in zijn boek ‘de kunst van het ongelukkig zijn’: “Op Facebook wordt een lastig leven niet gewenst. Successen deel je, maar de tegenslagen kun je beter voor jezelf houden. Alles wat niet gelukkig en geweldig is, is ongewenst en abnormaal. Erger nog: wie minder geluk heeft, wordt daarop afgerekend. Wie niet mee kan in de gelukscarroussel, heeft te weinig wilskracht getoond. En heeft het dus zichzelf te verwijten. “…. Kom dan maar eens aan met een dode vader of moeder. Ook voor deze generaties kan verlaat verdriet dan ook op de loer liggen.

Verlies ‘verwerken’ : Het verdriet aankijken om weer verder te gaan

In het e-book ‘Verlaat verdriet vergaat niet‘ geef ik handvatten die kunnen helpen om de gevolgen van jong ouderverlies te aanvaarden, en een leven te bouwen op de fundamenten van jouw verlies. Het delen van jouw verhaal is een eerste stap, want je bent niet de enige, en het is niet gek dat je nog steeds verdriet hebt om de dood van je vader of moeder, en de gevolgen die het heeft gehad voor de rest van jouw leven. Als je met jouw verlaat verdriet aan de slag gaat, dan kan dat je veel opleveren. Als je dat wilt, ondersteun ik je daar graag bij.

Wandelcoaching bij verlies van vader of moeder

Wandelcoaching bij verlies en burn-out

Ik ben Ada de Vette; oprichter van Agaat coaching en forest bathing.

Op jonge leeftijd verloor ik mijn vader, wat een grote impact op mijn leven had. Lang heb ik mijn verdriet weggestopt, maar rond mijn vijftigste begon ik het echt te voelen. Dit proces, vaak ‘verlaat verdriet’ genoemd, heeft me uiteindelijk sterker gemaakt. Nu begeleid ik anderen die hetzelfde meemaken, zodat ook zij hun eigen pad kunnen kiezen, met een positieve blik op het leven. De natuur speelt hierin een belangrijke rol, en via coaching en forest bathing help ik anderen zich weer te verbinden met zichzelf.

plan een vrijblijvend kennismakingsgesprek om te onderzoeken of coaching bij jou past

Vroeg verloren – nooit vergeten

jong ouderverlies, verlaat verdriet

De kracht van het delen van je verhaal als je vroeg je vader of moeder verloren bent

Op donderdag 11 juli zond de VPRO de documentaire ‘vroeg verloren’ uit. Een documentaire over de lange termijn gevolgen van de vroege dood van de moeder van ‘hoofdpersoon’ Liesbeth Rasker en de verhalen van vier ervaringsgenoten.

Er is de laatste tijd gelukkig meer belangstelling voor de gevolgen van de vroege dood van vader of moeder (of beiden). Er is namelijk veel onverwerkte rouw onder volwassenen. Rouw die uit de kindertijd stamt, en pas jaren later kan zorgen voor zaken als depressieve gevoelens, eenzaamheid of burn-out. Ervaringsdeskundigen delen hun verhaal, zoals bijvoorbeeld gebeurt in de korte film ‘facking vaderdag’, het debuut van filmmaker Sacha Stouthamer, waarin zij laat zien wat het voor haar betekende om haar vader op jonge leeftijd te verliezen. De film ‘all of us strangers’ (de briljante speelfilm waarin jong ouderverlies een hoordrol speelt) is ook zo’n recent voorbeeld.

Maar nu dus de documentaire ‘vroeg verloren’ .

Het is een zorgvuldig gemaakte documentaire. De regisseur Tessa Louise Pope volgt Liesbeth Rasker vier jaar lang om deze documentaire te kunnen maken. En Liesbeth gaat in deze tijd de rouw aan die ze nooit ervaren heeft om haar moeder die overleed toen ze nog maar 10 jaar oud was.

Dat is wat ik veel zie bij mensen die jong zijn als ze hun vader of moeder verliezen. Ze gaan door alsof er niets aan de hand is. Een uitspraak van Rasker:

Mijn moeder is dood, maar dat is oké’

Ik hoor dat vaker, en heb zelf ook lang met dit soort mantra’s geleefd. Het is een afweermechanisme waarmee je de buitenwereld buitensluit, om jezelf te beschermen tegen pijn. Want het is natuurlijk niet oké als je zo vroeg je vader of moeder verliest. Maar door te zeggen dat het oké is, bescherm je jezelf tegen het voelen van deze oude pijn. Op die leeftijd heb je nog geen andere manier om ermee om te gaan, en je gevoel wordt als het ware ‘afgesneden’. Daarom vinden veel mensen die jong een ouder verloren het zo moeilijk om bij hun gevoel te komen.

Twijfel over het delen van je verhaal

Liesbeth Rasker wilde helemaal geen film maken over zichzelf. Ze dacht ” ja jeetje, er zijn zo veel mensen die veel ergere dingen hebben meegemaakt. Het is me na de dood van mijn moeder allemaal alsnog heel goed afgegaan, het leven: ik ben gezond, ik heb een huis, het heeft me nooit aan iets ontbroken. Dus wie ben ik om hier dan een heel zielig verhaal op te gaan hangen? Meid, get over yourself, dat soort dingen heb ik nogal veel tegen mezelf gezegd.’

En toch is deze film er gekomen. En dat is maar goed ook, want veel mensen die vroeg een ouder zijn verloren hebben de neiging om net als Liesbeth hun verhaal te bagatelliseren. Ze hanteren een hiërarchie van ongeluk, en het feit dat ze goed terecht zijn gekomen geeft ze naar hun gevoel geen recht van spreken. “Er zijn toch ergere dingen in de wereld” is een typische uitspraak van iemand die jong een ouder verloor. En dat terwijl bekend is dat de gevolgen van jong ouderverlies op latere leeftijd heel groot kunnen zijn. Ik schreef een e-book over de levenslange gevolgen van jong ouderverlies

Deel je verhaal met ervaringsgenoten

Sinds dit jaar organiseer ik ‘verlaat verdriet vergaat niet’ wandelingen, waarin mensen die als kind een ouder verloren zijn hun verhaal kunnen delen met ervaringsgenoten. Ik spreek ook liever over ervaringsgenoten dan over lotgenoten, omdat mensen die zo jong iets ernstigs meemaken wel een ervaring delen, maar niet hun lot.

Trauma is namelijk niet wat je overkomen is, maar dat wat deze gebeurtenis met je heeft gedaan. En dat is voor iedereen die vroeg een ouder verliest heel verschillend.

Wat wel overeenkomsten zijn is het zwijgen over de dood, het negeren van negatieve gevoelens, en het gaan vertonen van please gedrag. Ook komen problemen met het aangaan van relaties voor en kan er sprake zijn van bindings- of verlatingsangst.

Veel van deze gevolgen worden nooit gekoppeld aan de vroege dood van een ouder. Voordat de erkenning er is, wordt gedacht dat dat nu eenmaal de aard van het beestje is.

Ik heb zelf ervaren hoe behulpzaam het was mijn verhaal te delen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik was opeens niet meer die eenling die het leven lastig vond. Er waren meer mensen zoals ik. Dat is de kracht van het delen van je verhaal met ervaringsgenoten (lotgenotencontact).

Coaching bij vroeg verlies

In mijn praktijk coach ik vaak mensen die op jonge leeftijd een ingrijpende gebeurtenis hebben meegemaakt.
Voor mensen die vroeg een ouder zijn verloren is het traject ‘de kracht van verlaat verdriet’. Hierin staat de kracht van verlaat verdriet centraal. Want dat wat je hebt meegemaakt heeft jou gevormd tot de persoon die je nu bent. Met jouw kwaliteiten en jouw valkuilen. Als je het vroege verlies gaat erkennen, kan het helen beginnen. Ik ondersteun jou daar graag bij. Zodat je net als de hoofdpersoon uit ‘Vroeg verloren’ steeds dichter bij je overleden ouder komt en gaat ontdekken wie jij ten diepste bent. Je gaat meer betekenis ervaren en doordat je de pijn mag voelen zal ook vreugde weer plaats in je leven krijgen.

Ik gun je dat van harte. Wil je meer weten over wat ‘de kracht van verlaat verdriet” traject inhoudt? Klik dan op de button hieronder voor meer informatie.

Ada de Vette : coach bij verlaat verdriet

De kracht van verlaat verdriet

meditatief schrijven Pantoum verdriet verwerken

Meditatief schrijven = schrijven vanuit je hart

jong ouderverlies, persoonlijke ontwikkeling, verlaat verdriet

Hoe meditatief schrijven kan helpen verdriet uit het verleden te verwerken

Meditatief schrijven : wat is het? En hoe kan het je helpen om verdriet uit het verleden te verwerken?
In mijn wandelcoaching in Rotterdam, Schiedam en Vlaardingen gebruik ik verschillende manieren om mijn klanten te helpen hun binnenwereld te verkennen en emotionele obstakels te overwinnen. Een van de technieken die ik weleens inzet is meditatief schrijven. Meditatief schrijven is een bijzondere manier van schrijven. Het helpt je om écht naar binnen te gaan en naar boven te halen wat nog niet ont-dekt is. Hierdoor kan je nieuwe inzichten krijgen in wat jou beweegt. Je ontdekt patronen in je denken en emoties waarvan je je misschien nog niet bewust was.
Een specifieke vorm van meditatief schrijven, die heel fijn kan zijn voor mensen die verdriet uit het verleden willen verwerken, is de Pantoum.

In dit artikel leg ik uit wat meditatief schrijven inhoudt en hoe de Pantoum je kan helpen om oud verdriet los te laten en te helen. Ik heb voor het eerst kennisgemaakt met de Pantoum tijdens een biografische retraite met één van de grondleggers van verlaat verdriet werk; Titia Liese. En sindsdien ben ik van deze dichtvorm gaan houden.

Ik hoop dat je het ook een keer probeert. Daarom geef ik verderop in dit artikel de structuur van de Pantoum en een voorbeeld van een Pantoum die ik schreef om de band met mijn overleden vader weer te voelen. Ook kan je je aanmelden voor de workshop ‘meditatief schrijven in de natuur’ die ik in Rotterdam verzorg.

Meld je aan voor de workshop 'meditatief schrijven in de natuur' op zaterdag 17 augustus

Wat is meditatief schrijven?

Meditatief schrijven is een methode waarbij je je gedachten en gevoelens op papier zet op een manier die lijkt op meditatie. Het doel is om je bewustzijn te verdiepen en je innerlijke wereld te verkennen. Net als bij meditatie, richt je je aandacht op het huidige moment en laat je gedachten en emoties vrij stromen zonder oordeel. Het verschil is dat je bij meditatief schrijven deze gedachten en emoties vastlegt op papier.

Deze vorm van schrijven helpt je om je gedachten te ordenen, je emoties te begrijpen en je geest te kalmeren. Door regelmatig meditatief te schrijven, kun je stress verminderen, je concentratie verbeteren en een dieper inzicht krijgen in jezelf en je leven.

De Pantoum: een krachtige vorm van meditatief schrijven

Een van de vormen van meditatief schrijven die ik aanraad, bijvoorbeeld voor het verwerken van verdriet uit het verleden, maar ook omdat het gewoon fijn is om te doen, is de Pantoum. De Pantoum is een klassieke dichtvorm met wortels in de Maleisische poëzie, die zich kenmerkt door herhaling en ritme. Deze herhaling biedt structuur en kan een rustgevend effect hebben, wat het een ideaal hulpmiddel maakt voor reflectie en emotionele verwerking.

Structuur van de Pantoum:

1. Een Pantoum bestaat uit een reeks van vierregelige strofen (kwatrijnen).
2. De tweede en vierde regel van elke strofe worden herhaald als de eerste en derde regel van de volgende strofe.
3. De laatste strofe van de Pantoum herhaalt regels uit de eerste strofe, waardoor een cirkelvormige structuur ontstaat.

Structuur Pantoum Schrijven vanuit je hart

Hoe de Pantoum kan helpen bij het verwerken van verdriet

De repetitieve structuur van de Pantoum kan bijzonder helend zijn voor mensen die worstelen met verdriet uit het verleden. Hier zijn enkele manieren waarop deze vorm van meditatief schrijven je kan helpen:

1. Veiligheid door herhaling:

De herhaling in de Pantoum biedt een gevoel van veiligheid en voorspelbaarheid. Dit kan bijzonder geruststellend zijn wanneer je met moeilijke emoties werkt. De eerste keer dat je het opschrijft kan ongemakkelijk zijn, en de herhaling maakt dat je het gevoel beter kan accepteren.

2. Diepe reflectie:

Door de herhaling van regels krijg je de kans om dezelfde gedachten en gevoelens vanuit verschillende hoeken te bekijken. Dit bevordert een diepere reflectie en kan leiden tot nieuwe inzichten en perspectieven op je verdriet en je verlate rouw.

3. Emotionele verwerking:

Het herhalen van emoties en herinneringen in een gestructureerde vorm kan helpen om deze gevoelens te verzachten en te integreren. Het proces van schrijven zelf werkt als een manier om emotionele ballast los te laten. Telkens verschuift de nadruk die er in een zin ligt op een woord.

4. Creatieve expressie:

De Pantoum nodigt uit tot creativiteit. Het spelen met woorden en ritme kan een bevrijdende ervaring zijn en helpt je om je emoties op een nieuwe manier te uiten. Je hoeft de zinnen ook niet letterlijk te herhalen. Je kan ermee spelen. Zoals in het voorbeeld hierna ‘mijn vader’ verandert in ‘Pap’ en ‘Papa’. Ik schreef deze Pantoum tijdens een biografische retraite met de grondlegger van verlaat verdriet werk, Titia Liese, in het prachtige Codiponte.

Voorbeeld van een Pantoum - schrijven vanuit je hart

De Pantoum als middel om je binnenwereld te verkennen

Meditatief schrijven, en in het bijzonder de Pantoum, biedt een krachtig hulpmiddel om verdriet uit het verleden te verwerken. Door de structuur en herhaling creëert de Pantoum een veilige ruimte voor reflectie en emotionele expressie. Als wandelcoach zie ik de positieve impact van deze techniek keer op keer. Probeer het meditatief schrijven eens, en je zal ontdekken dat het je helpt om je binnenwereld te verkennen. En daar gebeuren de mooiste dingen!

Ben je nieuwsgierig geworden naar mijn manier van coachen, en wil je weten of coaching in de natuur bij je past? Stuur me dan een berichtje via het contactformulier. Of misschien wil je wel proeven aan wat meditatief schrijven voor jou kan doen. Klik dan op de knop hieronder.

Meld je aan voor de workshop 'meditatief schrijven in de natuur' op zaterdag 17 augustus

Afscheid nemen als je jong je vader of moeder verloren bent

coaching, jong ouderverlies, persoonlijke ontwikkeling, verlaat verdriet, wandelcoaching

Als je als kind je vader of moeder verliest, leer je al heel jong om afscheid te nemen. Tegen wil en dank en niet zelf gekozen. Maar wat als die ervaring je later in je leven parten gaat spelen. Als je moeite hebt om gezonde relaties aan te gaan of vast te houden? En als je moeite hebt om afscheid te nemen van ongezonde relaties. Het zijn allemaal patronen die voort kunnen komen uit jong ouderverlies. Ik kom ze allebei tegen in mijn praktijk.

Vasthouden

Nee
Nog niet
Het wordt beter
Ik laat niet los
Bang

Te lang vasthouden

Bang om opnieuw te verliezen, blijven mensen soms hangen in banen, vriendschappen of relaties die niet goed voor zie zijn. Ze verdragen ongezonde situaties en zetten hun eigen geluk op het spel.

Neem Bianca. Zij is een harde werker en werkt al jaren voor dezelfde baas. Ze pakt daar alles aan en loopt het vuur uit haar sloffen. Maar eigenlijk heeft ze het al lang niet meer naar haar zin. Ze is in deze baan gerold en ze doet het heel goed, maar ze krijgt geen waardering en zelf vind ze het werk ook al lang niet meer leuk. “Er is overal wel wat” zegt ze tegen mij. En ondertussen heeft ze bijna dagelijks hoofdpijn, slaapt ze slecht en kan ze niet ontspannen. Een burn-out dreigt. Als ik vraag hoe ze naar haar situatie kijkt zegt ze: “Ik zou wel iets anders willen, maar ik durf niet”.

Plotseling afkappen

De angst voor verlies kan ook leiden tot het vermijden van diepe emotionele verbinding. Mensen met bindingsangst sluiten zich af en saboteren relaties, waardoor ze telkens weer alleen achterblijven. Doordat ze die diepere verbinding niet aangaan, voeren zij een eenzame innerlijke strijd. Ze laten niet merken wat er bij hen van binnen speelt. Totdat de maat vol is, en de deur met een klap dicht gaat. Verbinding verbroken.

Neem Janneke. Ze heeft een goed lopend bedrijf, een leuke relatie en een dito huis. Toch knaagt er iets. Ze vindt bij haar vriend niet wat zij zoekt. Ze verlangt naar de relatie zoals ze die had met haar ex, maar met haar huidige partner praat ze niet over wat ze mist in hun relatie. Nu belt ze mij. Ze heeft het uitgemaakt. En weet nu even niet meer hoe ze verder moet.

Loslaten

Knal
deur dicht
met een klap
Iedereen die erbij is
verbijsterd

Afscheid nemen doet pijn

Afscheid nemen kan een pijnlijk proces zijn. In mijn coachtrajecten is dit vaak een thema wat speelt. Enerzijds het te lang vasthouden aan wat niet meer dient, en anderzijds het plotseling afkappen van een relatie (zij het op werk-, vriendschaps- of liefdesgebied), voor de buitenwereld schijnbaar zonder duidelijke aanleiding.

Natuurcoaching kan helpen om een verlaat rouwproces in te gaan, om zo de vroege dood van een ouder te verweven met het leven dat je nu leidt. In de natuur, omringd door rust en ruimte, ga je:

Contact maken met je gevoelens: Het ervaren van verdriet, boosheid en angst om wat er in je jeugd gebeurd is, is normaal. Door deze gevoelens te erkennen en te uiten, ga je merken welke emotie van nu is, en welke van toen. Want vaak is je reactie in het heden ingegeven door wat jou in het verleden is overkomen.
Leren omgaan met afscheid: Afscheid nemen is een pijnlijk, maar onvermijdelijk onderdeel van het leven. In de natuur leer je te accepteren dat dingen veranderen en dat loslaten soms de beste keuze is. Zoals een boom haar bloesem laat vallen in de lente, om in de zomer vruchten te kunnen dragen.
Zelfvertrouwen en veerkracht ontwikkelen: Door te ervaren dat je de kracht hebt om tegenslagen te overwinnen, groeit je zelfvertrouwen en veerkracht. De eerste stappen in dit proces heb je al gezet, op het moment dat je ouder overleed. Je bent doorgegaan en ondanks het verlies groot gegroeid. En dat is iets om trots op te zijn. Wat je nu mogelijk ervaart aan moeilijke emoties of hindernissen in je leven, kan je ook overwinnen.

Ondersteuning bij verlaat rouwproces

Herken je jezelf in wat hierboven beschreven staat? Vind je afscheid nemen soms ook zo lastig? Ben je klaar om te werken aan je verleden, om een mooie toekomst vorm te gaan geven en kan je daar ondersteuning bij gebruiken? Neem dan contact met me op, dan kan je ontdekken of coaching in de natuur jou hierbij kan ondersteunen.Je kan me een berichtje sturen via Whatsapp, of e-mail. Of plan een afspraak in voor een telefoongesprek. Dat kan eenvoudig, via deze kalender.