perfectionisme

Dit bericht was er bijna niet gekomen! Ik had last van uitstelgedrag. En daar ga ik het over hebben, en dan specifiek over uitstelgedrag en de relatie met perfectionisme. Want dat die relatie er is, staat wel vast. En het goede nieuws: er valt wat aan te doen.

“Het betere is de vijand van het goede.”

“Het betere is de vijand van het goede.” In die uitspraak zit veel waarheid. Want als je almaar blijft bijschaven en verbeteren, en piekeren over hoe iets nog beter kan, dan komt iets nooit af, en bereik je dus ook niet het goede. Het kan er zelfs toe leiden dat je ergens maar niet aan begint, omdat je bang bent dat het perfecte beeld dat jij in je hoofd hebt niet kunt bereiken. Streven naar het hoogst haalbare is in zichzelf niet slecht, maar als het doorslaat en je uitstelgedrag en perfectionisme je belemmert in je leven, dan is het goed om eens te kijken wat hier achter zit.

Perfectionisten bestaan er in allerlei soorten en maten. Het algemeen aanvaarde beeld van een perfectionist is iemand die alles tot in de puntjes op orde heeft. Een perfecte baan, relatie, huis, auto, uiterlijk, leven; het hele plaatje. Veel perfectionisten herkennen zich hier niet in. Ze zeggen: “Ik ben geen perfectionist, moet je zien hoe mijn huis en tuin eruit zien, dat is echt niet perfect” en daarbij vergeten ze dat ze op andere terreinen wel de lat heel hoog leggen en streven naar het onhaalbare. Want dat is wat perfectionisten doen. Ze stellen voor zichzelf een doel dat zo groot is, dat het onmogelijk te bereiken valt

Uitstelgedrag is een uiting van perfectionisme

Perfectionisme uit zich op verschillende manieren. Waar het op neer komt is dat perfectionisten bang zijn om fouten te maken en te falen. Om dat te vermijden kunnen ze twee strategieën hanteren:

1. Ze gaan steeds meer hun best doen om het onhaalbare doel te halen. Nog harder werken, nog meer lezen, nog meer opleidingen volgen, nog meer streven. Uiteindelijk kan dit leiden tot extreme vermoeidheid en mogelijk zelfs een burn-out.  Dit is het beeld wat veel mensen van perfectionisten hebben. Maar het kan ook de andere kant op werken:
2. Ze vermijden juist de confrontatie met het onhaalbare doel, door er niet aan te beginnen of als ze ergens aan begonnen zijn, voortijdig af te haken. Want als je ergens niet aan begint, kun je ook niet falen. Door dit gedrag zet de perfectionist zichzelf vast en komt hij nergens toe. Perfectionisme kan dan zelfs verward worden met luiheid. Niet in de laatste plaats door de perfectionist zelf.

“Mag het een onsje minder?”

Ik vind het een verfrissend idee dat het ook best ‘een onsje minder mag’, dat het niet altijd een tien hoeft te zijn, maar dat een zesje soms ook goed genoeg is. Mijn eigen angst om te falen heb ik steeds beter onder controle. Door het inzicht dat mislukkingen niet bestaan, alleen tussenresultaten, geef ik mezelf veel meer ruimte om te experimenteren en dingen aan te pakken die ik in het verleden aan me voorbij zou laten gaan, uit angst om te falen. En dat geeft ruimte voor groei.

Ben je op zoek naar ruimte voor groei, neem dan contact met me op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.