Echt luisteren is zeldzaam

Echt luisteren. Wanneer doen we dat nog? Vaak zijn we zo met onze eigen gedachten bezig, dat echt luisteren erbij inschiet. Je hoort het verhaal van de ander en je wil daar je eigen ervaring aan toevoegen. Dat gaat ongemerkt en onbewust. Je kan het niet helpen. Je luistert wel, maar niet alleen naar het verhaal van de ander. Er loopt een tweede spoor mee in jouw brein. Het spoor van jouw ervaringen en jouw gedachten.

Een vriendin vertelt jou bijvoorbeeld over haar burn-out en hoe lastig het is om de dagelijkse dingen weer op te pakken, en jouw gedachten gaan terwijl je vriendin vertelt met je aan de haal. Je stelt een vraag die aansluit bij jouw verhaal, in plaats van bij dat van je vriendin. En je vriendin is welwillend, en is blij met de herkenning en de erkenning die ze van je krijgt, dus ze gaat mee in jouw vraag. Maar daarmee raakt ze weg van haar eigen gedachten en haar eigen verhaal wat gedeeld wil worden.

Echt luisteren kan echt lastig zijn. En het is zo waardevol.

Echt luisteren is zo waardevol!

Ik wist het natuurlijk al. Echt luisteren is heel waardevol en het is ook heel zeldzaam dat er echt geluisterd wordt. Dat dat zo is realiseerde ik me extra goed na een ‘experiment’ dat ik uitvoerde tijdens mijn vakantie. En door de reacties op dit experiment die ik kreeg toen ik weer terug was in Schiedam. Tijdens mijn vakantie deed ik een oefening met de groep vrouwen waarmee ik het traject “The art of deep ecology” volg. Ik verbleef in de Provence in Zuid Frankrijk op het moment dat mijn medecursisten een cursusdag hadden. De opdracht was om tijdens die dag ons natuurtalent te laten zien aan elkaar. Ik kon er fysiek niet bij zijn, maar wel op een virtuele manier. Ik had een filmpje ingezonden waarin mijn natuurtalent ‘echt luisteren’ (en daarmee mensen betekenis leren vinden) tot uiting kwam. Ik zat in dat filmpje onder een boom bij mijn vakantieverblijf en ik vertelde over deep listening; de methode die ik toepas in mijn coaching, waarbij ik zonder oordeel echt luister naar de ander om ze zo hun eigen verhaal te laten doen.

Een geslaagd experiment

Vervolgens konden mijn medecursisten tegen mij praten, terwijl we door tijd en afstand gescheiden waren. Ik paste hierbij de methode van deep listening toe, waarbij ik als in een lemniscaat afwisselend en in een continue stroom met mijn aandacht bij de verteller en mijn aandacht bij mezelf was. Ik had geen idee of dit zou werken, maar aan de reacties die ik na afloop kreeg bleek het een geslaagd experiment te zijn.

Alhoewel ik niet fysiek aanwezig was, was de gelegenheid die de deelnemers kregen om hun verhaal met mij te delen heel waardevol gebleken. Zonder onderbreking vertellen, zonder je af te hoeven vragen wat de ander van je verhaal vindt, geeft zoveel ruimte om bij jezelf de diepte in te gaan. Dat is wat deze vrouwen ervaren hebben.

Een van de reacties wil ik je niet onthouden: “… Je was er voor me. Dat voelde echt heel fijn. Ik voelde me gezien. Hoe bijzonder dat dit zo voelde op afstand met een filmpje. Hoe krachtig zal dit in een echt gesprek zijn. Heel erg waardevol en echt wat ik nodig had”.

Echt luisteren : ik doe het graag

Echt luisteren doe ik graag. Ik ben een aantal jaren voor het eerst in aanraking gekomen met de methode van deep listening en heb daarvoor ook een opleiding gevolgd, waarin ik de principes van deep listening heb geleerd en geoefend. Sindsdien pas ik het ook toe als ik met mijn coachees in gesprek ben. Het is zo’n krachtige methode, omdat de coachee heel dicht bij zichzelf kan blijven, steeds dieper in zijn eigen verhaal komt tot het stil wordt en vanuit de stilte naar boven komt wat écht verteld wil worden. Vaak is het iets dat nog niet eerder op deze manier verteld is, en waardoor de verteller zelf ook verrast wordt.

Wil je dit ook een keer ervaren? Dat er echt naar je geluisterd wordt, zodat jij jouw ware verhaal kunt delen, en van daaruit verder kunt gaan? Ik bied in het kader van deep listening ook eenmalige sessies aan waarin jij je verhaal kwijt kunt en je gehoord voelt.

Trouwens de vogel op de foto hierboven is een Hop. Ik had hem nog niet eerder in het wild gezien, maar bij mijn vakantieverblijf hoorde ik hem elke dag, ‘Hoep hoep hoep’ klonk het, en ook hier luisterde ik graag naar. Een geluid dat ik niet snel zal vergeten, en dat ik nu hier terug in thuis in Schiedam best een beetje mis.